Dijital öykülerin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma sürecine etkisi

Abstract

Türkçe öğretimine yeni ve özgün bir bakış açısı getirilmesi amacıyla gerçekleştirilen bu araştırmada, dijital öykülerin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma sürecindeki çeşitli değişkenlere etkileri incelenmiştir. Bu amaçla gerçekleştirilen araştırmada, altıncı sınıf Türkçe dersinde dijital öykülerin, öğrencilerin öykü yazma becerileri, yazma kaygıları, yazma öz yeterlilikleri ve yazı yazmaya ilişkin tutumları üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Ayrıca deneysel süreç öncesi ve sonrasında öykü yazma becerisi, yazma kaygısı, yazma öz yeterlilik, yazı yazmaya ilişkin tutum ve Türkçe dersi akademik başarılarının birbirleri üzerindeki etkileri incelenmiş ve elde edilen bulgular nitel bulgularla desteklenerek değerlendirilmiştir. Karma yöntemle gerçekleştirilen araştırmada, deneysel sürecin yazmaya ilişkin çeşitli değişkenlere etkilerini incelemek amacıyla ön-test/son-test kontrol gruplu deneysel desen, sürecin derinlemesine incelenmesi amacıyla da nitel araştırma desenlerinden durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Rize il merkezindeki bir ortaokulda altıncı sınıfta öğrenim gören her biri 30 öğrenci olmak üzere bir kontrol ve bir deney grubundan oluşmaktadır. Kontrol grubunda yazma süreci mevcut öğretim programı çerçevesinde, deney grubundaysa dijital öyküleme etkinlikleriyle gerçekleştirilmiştir. Deneysel uygulama sonucunda elde edilen nicel verilerin analizinde betimsel istatistikler, çoklu regresyon analizi, tek yönlü kovaryans analizi (ANCOVA); nitel verilerin analizinde ise içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan çoklu regresyon analizi sonucunda deney grubu öğrencilerinin öykü yazma becerilerini yordamada yazma kaygısının; deney ve kontrol grubu öğrencilerinin Türkçe dersi akademik başarılarını yordamada yazma kaygısı ve öykü yazma becerisinin önemli yordayıcı bir değişken olduğu sonucuna varılmıştır. Deneysel uygulama sonucunda deney grubu öğrencilerinin öykü yazma becerileri, yazma kaygıları, yazma öz yeterlilikleri ve yazı yazmaya ilişkin tutumlarının; kontrol grubu öğrencilerine göre daha fazla oranda ve deney grubu lehine manidar düzeyde farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Bu durum dijital öykülerin, mevcut ders programındaki yazma etkinliklerine göre daha ekili olduğunu göstermektedir. Bu sonuçlar; öğrencilerle yapılan görüşmeler, öğrencilerin dijital öykülere ilişkin ürettikleri metaforlar ve oluşturdukları dijital öykülere ilişkin nitel verilerle örtüşmektedir.

In this study, which is developed in order to bring new and unique point of views to Turkish teaching, impacts of digital story to the various parameters in writing process of sixth grade students, is examined. In the study generated for this purpose, in the sixth grade Turkish lesson, it is examined that how digital story affect; story writing skills of students, their concerns, behavior for writing and their writing self-sufficiency. Moreover, before and after the experimental process, it is also examined the effect on each other of; tale writing skills of students, their concerns, behavior for writing and their writing self-sufficiency and their academically success of Turkish lesson, and findings are valued by supporting with qualitative findings. In this study which is generated by mixed method, in order to examine effects of experimental process relevant to writing on various parameters; experimental design with pretest-posttest design with control group, and case study design, in order to probe the process, are used. Work group of the examination composes of one experimental and one control group of 60 students who are being educated in the sixth grade of an intermediate school in province center of Rize. In the control group, writing process was generated in scope of current education program, and in experimental group, it is generated with digital narration activities. In the analysis of quantitative data obtained from the result of experimental application; descriptive analysis, multiple regression analysis, one-way covariance analysis (ANCOVA), and for the analysis of qualitative data, content analyses were used. As a result of multiple regression analysis; writing concern, about predicting story writing skills of experimental group students; writing concern about predicting of Turkish lesson academically success, and tale writing skills being important predicting parameter was acknowledged. As a result of experimental application it is specified that; story writing skills of students, their concerns, behavior for writing and their writing self-sufficiency of experimental group students have been more than control group students and has a significant diversity in favor of experimental group students. This case shows that digital stories are more effective than writing activities in current lesson program. These results, discussions made with students, match with qualitative data relevant to digital story that students generated and metaphors that they produced related to digital story.