2002-2012 dönemi hükümetlerindeki eğitim politikalarının incelenmesi

Abstract

Bu çalışma; 2002-2012 dönemi hükümetlerindeki eğitim politikalarını konu edinmektedir. Çalışmada 58., 59. ve 60. Hükümetler döneminde eğitimde ön plana çıkan değişiklikler üzerinde durulmuştur. Araştırma ile 2002-2012 dönemi hükümetlerinin eğitim alanında izlediği politikaları, yaptığı reformları ve icraatlarının eğitime olan etkisi incelenmiştir.Betimsel desene göre hazırlanmış bu araştırmada, Milli Eğitim Bakanlığı istatistikleri ve döneme ait konuyla ilgili çalışmalar analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Araştırmada 2002 ile 2012 yılları arasında kurulmuş olan 58., 59. ve 60. Hükümetlerin eğitim politikaları incelenmiştir. Çalışma neticesinde; yürürlükte olan 4+4+4 zorunlu temel eğitim uygulaması, yapılan müfredat değişiklikleri, öğrencilere ücretsiz ders kitabı dağıtımı, ortaöğretime geçiş sistemindeki değişiklikler, okullaşma oranları, lise düzeyi eğitim süresindeki değişiklik, FATİH projesi, yönetici ve öğretmen atamaları ile her eğitim kademesindeki sayısal değişimler gibi eğitim sisteminde meydana gelen temel dönüşüm incelenmiştir. Bu kapsamda hükümet programlarında mevcut olan eğitim ile ilgili planlamaların ve hedeflerin ne düzeyde hayata geçirildiği ele alınmıştır. Buradan hareketle, bahsi geçen dönemde hükümet programlarında belirlenen hedeflerin ağırlıklı olarak hayata geçirildiği söylenebilir.Kamuoyunda 2002-2012 döneminde gerçekleştirilen bazı uygulamaların yeterli düzeyde hazırlık yapılmadan hayata geçirildiği hususunda bazı tartışmalar yaşanmıştır. Zorunlu temel eğitimin 4+4+4 olarak uygulanması ve FATİH projesi bu tartışmalara örnek gösterilebilir. Süregelen tartışmalardaki temel unsur; yeterli araştırma ve hazırlık evresinden geçmeyen uygulamaların meydana getirdiği olumsuz sonuçları üzerinedir.Çok yönlü ve dinamik bir sistem olan eğitim, hızlı politik değişimlere karşı kırılgan bir yapıya sahiptir. Dolayısıyla alt yapı eksikliği ile yapılan/yapılacak olan değişim ve dönüşümler optimal bir geçiş dönemi uygulamalarından da yoksun olması halinde önemli olumsuz neticeler ortaya koyabilecektir. Bu nedenle eğitimin politik değişimlerden arınarak pedagojik gerçekler ve çağın gerekleri ile ele alınmasının daha rasyonel olacağı düşünülmektedir.

This work covers the education policies of the governments of the period between 2002 and 2012. The study focuses on the changes in education in the period of 58th, 59th, and 60th governments. The research evaluates the politics of the governments in education between 2002 and 2012, their reforms and the educational effects of their actions.The study was prepared with the descriptive pattern and statistics of the Ministry of National Education and the studies related to the subject were analyzed and interpreted. The educational policies of the 58th, 59th and 60th governments established between 2002 and 2012 were evaluated in the study.The fundamental transformation that has taken place in the education system such as 4 + 4 + 4 compulsory basic education practice, curriculum changes, distribution of free course books to students, changes in the system of passing to high school, schooling rates, changes in high school level education period, FATIH project, managerial and teacher assignments and numerical changes at every level of education has been examined. In this context, it was discussed how much of the plans and the goals related to education in government programs were realized. From this point of view, it can be said that the targets determined in the government programs during the period evaluated were mostly realized.There has been some debate in public about the fact that some practices carried out in the period of 2002-2012 have been realized without an adequate preparation. The practice of compulsory basic education as 4 + 4 + 4 and FATİH project are the examples of these debates. The main element in ongoing debate is the negative consequences of unfavorable practices in research and preparation.As a versatile and dynamic system, education has a fragile structure against rapid political changes. Therefore, changes and transformations made with the lack of any basis can bring about significant negative consequences if they do not have an optimal transition period. For this reason, it is thought that it is more rational for pedagogical facts and the necessity of the age to be handled by eliminating the political changes.