Heykel sanatında belleğin ifadesi olarak kumaşın kullanımı

Abstract

Kumaşın insanlık tarihinde ilk olarak bedeni örtme ihtiyacını karşılama amacıyla icat edildiği düşünülür. Zamanla tüketim toplumunun bir ifade biçimi ve endüstriyel üretim nesnesi olur. 20. yüzyıldan itibaren, sanat alanında sembolik yönünün ağır bastığı, pek çok sanatçının ifade aracı olarak kullanmayı seçtiği malzeme olarak karşımıza çıkar. Malzeme sanatın formunu etkiler. Bu noktada kumaş ve dokuma dediğimizde, bazı sanatçıların üç boyutlu çalışmalar ortaya çıkardığı, bazılarının da mekân düzenlemeleri ve yerleştirmeler üretmiş olduğu görülür. Kumaşın, sanat eserinde kullanımı, sıcaklık ve yakınlık duygusu yaratma gücüyle, izleyicinin empati kurabileceği, hatta özdeşleşebileceği bir sanat nesnesi olabildiği söylenebilir. Görsel Sanatlar vasıtası ile sanatçı ve seyircisi; kendisinin veya ait olduğu topluluğun izlerini takip eder. Bellek kavramları, Modernizm sonrası sanat uygulamalarında yeni biçimlerle sorgulanır. Kumaş, bu bağlamda yalın haliyle, bir yerleştirmede, giydirilen bedende veya nesne olarak karşımıza çıkar.

It is thought that the fabric was first invented in order to meet the need to cover the body in human history. Over time, consumer society becomes a form of expression and an object of industrial production. Since the 20th century, the symbolic aspect of art has been the predominant aspect, and many artists have chosen to use it as a means of expression. Material affects the form of art. At this point, when we say fabric and weaving, it is seen that some artists have created three-dimensional works and some have produced space arrangements and installations. It can be said that the fabric can be an art object where the audience can empathize or even identify with the use of fabric in the artwork and the power to create a sense of warmth and intimacy. Artist and audience through Visual Arts; follows artist her/himself or the traces of the community which artist belongs. Memory concepts are questioned with new forms in post-modern art practices. In this context, the fabric appears in its plain form, in an installation, in the dressed body or as an object.