Ortaçağ`da Anı (980-1250)

Abstract

Tarih boyunca Urartular, İskitler, Persler, Partlar ve Sâsânîlerin idaresine giren Anı, VII. yüzyılda egemenliğin el değiştirmesi ile Bagratuniler'e tabi olmuştur. X. yüzyılda Ermenistan'ın başkenti olmuş, böylece sadece o bölgede yaşayan Ermenileri değil, tüm Ermeniye'yi yakından ilgilendiren bir yer olma özelliği ile önemini muhafaza etmiştir. XI. yüzyılda Bizans'ın buraya hâkim olmasıyla birlikte, bu devletin doğudaki sınır şehri olma hüviyetini de kazanmıştır. 1016 yılından itibaren başlayan Selçuklu Türkleri'nin Doğu Anadolu'ya yaptığı Türk akınlarından Anı da payına düşeni almış, Selçuklu Türkler'nin burayı `yurt` yapacağının ayak sesleri hissedilmiştir. Sultan Tuğrul döneminde bu akınlar devam etmiş ve nihayet Sultan Alp Arslan'ın Anı şehrini zapt etmesi ile bu ilk Türk akınları sonuç vermiştir. Anı'nın zaptı, Anadolu'nun ebediyyen Türk'ün öz yurdu olacağına dair bir ferman niteliğinde olan 1071 Malazgirt Zaferi'ne de sebep ve zemin yaratmıştır.

Ruled by the Urartians, the Scytians, the Persians, the Parthians and the Sasanian in different periods of history, Anı began to be ruled by the Bagaratians in the seventh century. It became the capital of Armenia in the tenth century and thus proved importence for not only the Armenians living in that region but the whole Armenia. After having been conquered by the Byzantium Empire, it began to function as the eastern border of that empire in the eleventh century. It was naturally affected the Turkish raids of the Seljuks in the eastern Anatolia from 1016 onwards. It was felt that Anı was to be turned into a homeland fort he Seljuks. These raids continued during the region of Sultan Tugrul and ended with the conquest of Anı by Sultan Alp Arslan. The capture of Anı led to the Malazgirt Victory of 1071, which might be considered the announcement of the fact that Anatolia would everlastingly be a Turkish land