A comparative study of e-government policies: An alternative model proposal for e-government success in Africa

Abstract

E-devlet uygulaması 21. yüzyılda ortaya çıkan bir yeniliktir. Hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkeler kamu yönetimlerini internet kullanımını arttıracak şekilde modernize etmektedirler. E-Devlet uygulaması hükümetlere izlenebilirlik, etkinlik, maliyetlerin azalması, vatandaşların yaşam standartlarının artması gibi sayısız fayda sağlamaktadır. Bununla beraber, çoğu gelişmekte olan ülke e-devlet uygulamasının hayata geçirilmesinde ciddi sıkıntılar yaşamaktadırlar. Bu bağlamda, bu tezin amacı neden bazı gelişmekte olan ülkeler e-devlet uygulamasında başarılı iken diğerlerinin başarısız olduğunu ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu tez aynı zamanda özellikle Afrika'da yer alan gelişmekte olan ülkelerin e-devlet uygulamasında karşılaştıkları sorunları ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Tezin yazımı aşamasında Birleşmiş Milletlerin 2008-2016 yıllarını kapsayan E-Devlet Uygulamalarına Yönelik Araştırması gibi ikincil kaynaklar kullanılmış ve model bir çerçeve ortaya konulmuştur. Bu çalışma üç bölgeden altı ülkeyi örnek çalışma alanı olarak incelemiştir; Tunus ve Moritus (Afrika), Şili ve Uruguay (Amerika), Singapur ve Bahreyn (Asya). Çalışmanın sonuçları bize politik ve bürokratik özveri, ekonomik gelişmişlik, doğru politikalar, E-hizmetlere katılım ve sosyo-kültürel gelişmişliğin E-devlet uygulamasının gelişimi için gerekli olan faktörler olduğunu göstermektedir. Çalışma ayrıca örnek olarak alınan ülkelerde e-devlet'in etkili bir denetim sistemi ile beraber başarılı bir şekilde uygulandığını göstermektedir. Çalışma sırasında Urugay hariç diğer örnek ülkelerde yetersiz online müzakere ve vatandaşların geri bildirimi ile karşılaşılmıştır. DeLone ve McLean's IS başarı modeli Afrika'da e-devlet uygulamasının başarılı olabilmesi için alternatif bir model olarak sunulmuş ve politika önerileri getirilmeye çalışılmıştır.

e-Government has emerged as the innovation of the 21st century. Both developed and developing countries are modernizing and transforming their public administration through the use of internet. The benefits of e-Gov are enormous and it includes greater accountability of the government, increases efficiency, reduces cost, and improves the standard of living for global citizens. However, e-Gov in developing countries is still pose with implementation challenges and these has led to massive e-Gov project failures. To this end, this study aims at determining why and what factor(s) make some developing countries successful in e-Gov development, while others failed with similar attributes. This thesis also identified implementation challenges of e-Gov in developing countries especially those in Africa. Employing the United Nations e-Gov survey 2008-2016 as well as a complementary model framework, data has been collected for this study from secondary sources. Our case study includes six countries from three regions: Tunisia and Mauritius (Africa), Chile and Uruguay (Americas), and Singapore and Kingdom of Bahrain (Asia). The results of this study show that political and bureaucratic commitment, economic development, right policies, participation in e-Services, and socio-cultural development are sufficient or necessary factors for e-Gov development. Further findings indicate that our cases have a comprehensive programmes which are implemented in phased manner coupled with effective monitoring mechanism. We equally observed inadequate online consultation and citizen's feedback in all our cases except Uruguay. An adaptation model from DeLone and McLean's IS success model is proposed as an alternative for e-Gov success in Africa. Policy recommendation for e-Gov development in Africa is also highlighted.