Türkiye`de assolistliğin dönüşümü: İmaj, performans, anlatı: Emel Sayın örneği

Abstract

Bu çalışma kentli orta sınıfın eğlence biçimlerinden biri olan 1970'lerin gazinoların ortaya çıkardığı bir statü olarak assolistlik kurumunun incelenmesi temeline dayanmaktadır. Temel olarak iki döneme ait assolistlik konumu ve kültürü karşılaştınlmıştır. Bunlar 1970'li ve 2000'H yılların assolistliğidir. Bu süreç içerisinde assolistlik dönüşerek değişmiş ve aynı zamanda topluma ilettiği mesajların da farklılaşmasına yol açmıştır. 1970'lerin assolistliği topluma mesleğinde başarılı, Batılı, modern bir kadın ve aynı zamanda iyi bir eş ve anne imajını sunarken; 2000'li yılların assolistliği tüketim kültürünü özendiren bir görünüm içerisine girmiştir. Bu dönüşüm, gazinolar, medya ve plak endüstrisi gibi eğlence sektörünün hemen her alanında yaşanan değişimler çerçevesinde gerçekleşmiştir. Çalışmada göstergebilimsel çözümleme ve mülakat teknikleri kullanılmıştır. Bu amaçla 1970 ve 2000 yıllan arasındaki popüler magazin dergileri Ses ve Kral incelenmiş, ayrıca yine bu süreç içerisinde assolist olan Emel Sayın ile mülakat yapılmıştır.

ABSTRACT This study based on the examination of `top soloist` institution' which was part of the nightclub entertainments of 1970' s urban middle class. Basically, two different time periods, 1970' and 2000's top soloist institution were compared. From 1970' s to 2000' s not only top soloist institution but also its messages to the society has been evolved. While 1970' s top soloists symbolize western, successful, modern woman and a good wife and mother images, 2000's top soloists seem to promote mass consumption culture. This transformation is parallel to larger entertainment industries of nightclubs, media and record industries. In this study, semiological analysis and interview techniques were used to collect data. Thus, two popular magazines (Ses and Krai) were examined. Additionally and interview with Top Soloist Emel Sayın conducted.