Programlama eğitiminde arduino mikro denetleyici uygulamaları kullanımının lise öğrencilerinin programlama öz-yeterlikleri ve problem çözme becerileri üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışmada Arduino Mikrodenetleyici uygulamalarının öğrencilerin programlama eğitimindeki öz-yeterlikleri ve problem çözme becerileri üzerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma 2018-2019 bahar yarıyılında, Dikmen Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Bilişim teknolojileri alanında okuyan 11. Sınıf 3 kız ve 27 erkek öğrenci ile 11 hafta süren uygulama eğitimi yapılarak gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada eylem araştırması deseni esas alınmıştır. Nicel verilerin toplanmasında öz-yeterliklerini ölçmek için Kukul, Gökçearslan ve Günbatar'ın 2017 yılında ortaokul öğrencileri için geliştirdikleri programlama öz-yeterlik ölçeği ve problem çözme becerilerini ölçmek için P. P. Heppner ve C. H. Peterson tarafından geliştirilip 1993 yılında revize edilen problem çözme envanteri kullanılmıştır. Programlama öz-yeterlik ölçeğinin lise öğrencilerine uygunluğuna bakmak için 10 lise öğrencisi ile pilot çalışma yapılmıştır. 2 alan 2 alan uzmanından görüş alınarak güvenirliği test edilmiş ve uygulanmıştır. Nicel verilerin değerlendirilme sürecinde bağımlı örneklemler t-testinden yararlanılmıştır. Nitel verilerin toplanmasında ise görüşme tekniği kullanılmıştır. Rastgele seçilen 8 öğrenci ile yarı yapılandırılmış görüşme yapılmış ve sonuçları betimsel olarak değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda; öğrencilerin öz-yeterlikleri ve problem çözme becerileri arasında ön-test ve son-test arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Görüşmeler sonucunda öğrencilerin etkinliklere dair görüşlerinin olumlu olduğu görülmüştür.

In this study, the effects of Arduino Microcontroller on the self-efficacy and problem solving skills of students in programming education were investigated. The research was carried out during 11 weeks period of the Programming Language lessons with 3 girl and 27 male students who are studiny Dikmen Vocational and Technical Anatolian High School. In this study, the action research pattern is based. Collecting quantitative data, to measure self-efficacy of students using self-efficacy scale develop by Kukul, Gökçearslan and Günbatar for middle school students and to mesure problem solving skills of students develop by P.P. Heppner and C. H. Peterson and revised in 1993. A pilot application was made to 10 high school students to look for the suitability of the programming self-efficacy scale for hign school students. Safety is tested with taking an opinion from 2 field experts and applied. The dependent samples t-test has been utilized in the evaluation of quantitative data. In the collection of qualitative data, interview technique was used. Semi-structured interview was performed with 8 randomly selected students and the resluts were evaluated desciptively. As a result of the research; there was a significant difference between the self-efficacy and problem-solving skills off the students in the pre-test and post-test. In addition, as a result of the interviews, the pupils' opinions were positive on the activities.