19. ve 20. yüzyıl resim sanatında desenin sorunları ve materyalleri üzerinden incelenmesi

Abstract

Desende kullanılan farklı materyallerin, farklı yorumlarını dönemsel olarak ele alıp tespit etmeye çalışmak bu eser metninin esas amacıdır. Desen, grafiksel malzemelerin karakterini barındırır ve çizginin fonksiyonelliği üzerine kuruludur. Kurşunkalem, mürekkep, tarama ucu, conte-crayon, füzen, sanguine gibi desen materyalleri, uygulandıkları yüzeylerde, ressamın gerçekliği yorumlamasını, ilk hesaplaşmasını sağladığı, gün yüzüne çıkardığı araçlardır.Resim sanatında çizme eyleminin temeli, basit konturlarla görünür şekilde ifade ederek başlar. Desende kullanılan çizginin doğada bulunmayışı, güçlü bir soyutlamayı beraberinde getirir. Bir yüzey üzerinde, doğada gerçekte var olmayan çizgi yardımıyla figür, nesne, mekân düzeni temsil edilip yeniden düzenlenir. Heykeltıraş Rodin `benim desenlerim, düşünce kıvılcımlarının ürünüdür.` der. Çizgisel desen dışında çizgi artı modle deseni ve tonal desen diğer desen türleridir. Çizgi, desenin mutlak ve temel elemanıdır. Sınırları belirlenmiş bir siluetin içerisinde yer alan ton, biçime katkı sağlamış olsa da Gotik dönemden Barok döneme kadar çizgisel desen tavrı süregelmiştir. Barok'la gelen ve açık koyu zıtlığından doğan tonal desen, kullanılan farklı materyallerle birlikte çeşitliliği beraberinde getirmiştir. 19. ve 20. yy resim sanatında desenin materyalleri üzerinden Batı sanatı ekseninde incelenmesi, öncesindeki sürece bakmayı da gerektirir. Sanayi Devrimi'nin ardından, akımlar ve ressamların eğilimleri, desende edindikleri sorunlara yansır ve nasıl bir yol izledikleri gözlemlenebilir. Desenin ele alınış biçimine, malzemenin ne şekilde kullanıldığına, kompozisyonun altyapısını oluşturmak amacıyla yapılmasına bakılarak sınırları belirlenebilir. Desen boya ilişkisi göz önünde bulundurulduğunda, yapılacak bir resmin kompozisyonuna karar verme aşamalarında, ressamın desen serüvenini nasıl yaşadığına bakmak gerekir. 20. yüzyılda teknik ve malzeme olanaklarının sınır tanımaz kullanımı, desenin geleneksel sınırlarını genişletmiş, sağladığı pratiklerle alanının genişlemesine neden olsa da, formu oluşturan temel plastik kavramların (çizgi, ton, açık-koyu vb.) geçerliliğinin değişmediği gerçeğiyle karşılaşırız.

The original purpose of this text is to discuss the different materials and their different interpretations used in drawings in different periods. Drawing comprises of the character of graphical materials and establishes itself on the functionality of the line. Lead pencil, ink, drawing nib, conte-crayon, charcoal, sanguine and other drawing materials reveal the painter's interpretation of reality, his first showdown with the truth on surfaces which these materials have been applied on. In the art of painting the foundation of drawing begins with simple lines. The line that is used in drawing comes with a strong sense of abstraction due to its nonexistence in nature. With the help of the nonexistent line figures, objects and spaces are represented and rearranged. As Rodin says ` my drawings are the product of my spark of thoughts`. Other than the contour drawing there is also the contour drawing-modeling drawing as well as tone drawing. The line is the principal and absolute element of drawing. Although the tone within a bordered silhouette contributed to the form, linear drawing style continued from Gothic era to the Baroque era. Tone drawing which arrived with the Baroque era and emerged from clear-obscure contrast brought variety with the different materials it used.In order to examine drawing of the 19th and 20th centuries via its materials and the axis of the western art demands the study of earlier developments. After the industrial revolution, movements and artists' trends are visible and observable on the issues they take up about drawing and courses they follow in the matter. The boundaries of this can be determined by looking at the form in which the drawing is approached, how the material is used, and how the foundation of the composition is built. When the relation between drawing and paint is considered, in order to understand the decision-making steps of a painting, the experience the painter goes through his drawings should be studied.In the 20th century, the use of both the techniques and materials without limits expanded the traditional borders of drawing, and although it expanded its area with these applications, we realize that the fundamental plastic concepts (line, tone, clear-obscure etc.) of the form remain unchanged.