Fotoğrafta geometrik nesne ve soyutlama

Abstract

Fotoğrafın 19. yüzyılın başlarında icadıyla, sanat tarihindeki yaratma sürecinde resmin yakalamaya çalıştığı doğal gerçeklik elde edilmiştir. Fotoğraf, resmin o güne kadar ulaşamadığı nesnel gerçekliği olduğu gibi yansıtarak resimde yeni yapılanmalara yol açmıştır. Fotoğrafın günlük hayata dahil olmasıyla oluşan ortam ressamları yeni üslup arayışlarına yönlendirmiştir. Bu arayışlarda doğadaki nesnelere bakış da sorgulanmaya başlanmıştır. Soyut sanatın oluşum sürecini belirleyen bu dönem, sanatsal perspektifte geometrik çözümlemeye neden olan akımların başında gelen Kübizm'in temellerinin atılmasında etkili olmuştur. Sanatçılar, geometrik biçimlemeyi kullanarak renk, çizgi, doku gibi unsurların yüzey üzerinde, kendi aralarındaki ilişkisini irdeleyerek resimler yapmışlardır. Soyut sanatı belirleyen temel kategori geometri olarak kabul edildiği gibi, resmin geometrik bir yapı üzerine konumlandırılması sanatın yaşam ilgilerinden uzaklaşması anlamına gelmiştir. Kübizm ile birlikte yaratım sürecinde nesnelerin optik görünüşlerinden sıyrılarak, sadece biçimi bırakmak, yani 'öz'e inmek amaçlanmıştır. Bu gelişmeler sonucu, sanatta Natüralizm dönemi yerini Soyut Sanata bırakmıştır. Kazimir Malevich' in 1913'de kurduğu Süprematizm akımıyla birlikte ilk defa resimde, kare, daire gibi sade geometrik şekiller kullanılarak geometrik soyutlamalar yapılmıştır. Worringer'e göre geometrik soyutlamalar yaratmak salt iç duyguyla yaratmalar yapmaktır. Yeni bir döneme giren sanat için Paul Klee'nin yorumu; ''bu sanat görüneni vermiyor bir düşünceyi görselleştiriyor'' olmuştur. Tarihsel süreçteki soyut üsluptan etkilenen fotoğrafçıların ürettikleri fotogramlar tekniği gereği soyut yaklaşımın örnekleri olsa da Francis Brugueiere ve Alvin Langdon Coburn, soyut fotoğraf yapan ilk sanatçılardır. Soyut yaklaşımı tercih eden fotoğrafçı için iç duygularla yaptığı üretimler, soyutlamalar, ya doğaya ait nesnel gerçeklikten seçtiği bir bölüm, ya da kendi yaratımı kurgusal bir kompozisyon olabilir. Tarihsel süreçteki örnekleri yanı sıra çağdaş fotoğrafçılar da farklı yöntemlerde soyutlamalar yapmışlardır. Fotoğraflarda, görsel olarak nesnenin özünü betimleyen geometrik nesne ve form kullanmak, ilk örneklerinden günümüze fotoğrafçının içsel duygu ve düşüncelerinin dışavurumunda ve estetik birikimini ifade etmede kullandığı yöntemlerdendir. Geometrik nesne ve kompozisyonda kendini bulan sanatçı, formların yapısındaki keskinlik ve yumuşaklık aralığı ile kendi duygu ve değer yargılarını özdeşleştirip soyutlamalar yaparak üretimde bulunur. Temel geometrik nesne ve formlarla yapılan kompozisyonlarda sınırsız olasılık varken, düzenlemenin son halini oluşturması sanatçının duygu ve düşünce dünyası, hayal gücü, estetik ve kompozisyon bilgisiyle gerçekleşir.

At the beginning of the 19th century, the natural realization that photography attempted to capture the picture in the process of creation in art history was invented. The photo reflects the fact that the image can not be reached until that day, thus leading to new constructions in the picture. The environment created by the inclusion of the daily life of photographs has led the painters to search for new style. In these searches, the point of view of the objects in the nature has begun to be questioned. This period, which determines the process of formation of the abstract art, has been influential in throwing the bases of Cubism, which is at the head of the currents that cause geometric analysis in the artistic perspective. Using geometric formations, the artists made pictures of elements such as color, line, and texture on the surface by examining the relationship between them. The basic category that defines the abstract art is considered geometry, and its positioning on the geometric structure of the image means that the art moves away from the element of life. With Cubism, it is aimed at leaving the form, that is, going down to the 'essence', by getting rid of the optical appearances of objects in the creative process. The end result of these developments is the place of Abstract Naturalism in Art. For the first time with the flow of Suprematism established in 1913 by Kazimir Malevich, geometric abstractions were made using simple geometric shapes such as square circles in the picture. According to Worringer, creating geometric abstractions is simply creating with inner emotion. Paul Klee's interpretation of the art in a new turn; ''This art does not give a visual, it visualizes a thought'' has become. Francis Brugueiere and Alvin Langdon Coburn are the first artists to make abstract photographs, although photographers who are affected by the abstract style in the historical process are examples of the abstract approach to photographic techniques. For the photographer who prefers the abstract approach, the productions he made with inner feelings may be abstracts, a section selected from the objective reality of nature, or a fictional composition of his own creation. In addition to the examples in the historical process, contemporary photographers have also made abstracts in different ways. In photographs, using geometric object and form, which visualizes the object's nature, is the method used by the day-to-day photographer to express the aesthetic accumulation of the internal emotions and thoughts of his early examples. The artist, who finds himself in the geometric object and composition, is in production by identifying and abstracting his own feelings and values with the range of sharpness and softness in the form of forms. While there are unlimited possibilities in compositions made with basic geometric objects and forms, the artist's emotional and thought world, imagination, aesthetics and composition knowledge is what makes the final state of regulation.