Ankara ilinde Çıraklık ve Meslek Eğitimi Yasası kapsamındaki meslek alanlarında çalışan çocukların çalışma yaşamı ve eğitim-öğretim uygulamalarına ilişkin görüşleri

Abstract

Bu araştırma, Ankara'da 3308 sayılı Çıraklık ve Meslek Eğitimi Yasası kapsamındaki meslek alanlarında çalışan ve Çıraklık Eğitimi Merkezleri'nde öğrenci olan aday çırak ve çırakların eğitim uygulamaları İle çalışma koşullarına ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. 372 çırak ve 128 aday çıraktan elde edilen bulguların analizinde frekans ve yüzdelerden, anlamlılık sınamasında ise kay-kare (x2) tekniğinden yararlanılmıştır. Sonuçta;. Çocuğu çalışma yaşamına iten nedenler arasında aile kaynaklı nedenlerin daha etkili olduğu,. işyerlerinde ilgili yasalarda belirtilen günlük çalışma süresinden daha çok çalıştıkları ve yeterince dinlenmedikleri,. Genelde sağlıksız koşullarda çalıştıkları ve düzenli sağlık kontrolünden geçmedikleri, jili yasayla belirtilen ücretten fazla bir ücret almalarına karşın, bunu yetersiz buldukları,. Çıraklık Eğitimi Merkezleri'nde verilen eğitimden yeterince yararlanamadıkları ve bu eğitimden kazandıkları davranışları uygulamaya aktaramadıkları belirlenmiştir.

Aim of this study is to determine the perceptions of apprentices and candidate apprentices, relevant to the application of educational practicies and the working conditions, who are.students in the Apprentices hip Training Centers and working in vocational fields which are covered by the Apprenticeship and Vocational Training Act No. 3308. Frequencies and percentages are used in the analysis of results which are obtained from 372 apprentices and 128 candidate apprentices, and chi-square technique is utilized for testing of significance. It is found that;. The domestic causes are more effective than the others to orientate the child into working life,. Their daily working times are more than that ise mentioned in relevant laws, and they don't rest enough,. Generally they work in unhealthy conditions and don't get periodical medical examination,. They thought that they don't get enough wages even though they get more than the wages determined by the relevant law,. They thought that the serviceability of the education given by the Apprenticeship Training Centers is not enough, and they can not transfer the behaviours that they have gained by this education into the jobs in their working places.