Türkiye`de ?kamu reformu? sürecinde uygulanan eğitim politikalarının çözümlenmesi

Abstract

Kamu reformu, geniş bir yaklaşımla, kapitalist küreselleşme sürecinde yapısal uyarlama politikaları ile Çevre ülkelere dayatılan kapsamlı reform programlarının bütününe karşılık gelir. Dar bir yaklaşımla kamu reformu ise, Kamu Yönetiminin Yeniden Düzenlenmesi Kanunu Tasarısı?nın çerçevesini çizdiği reform programına verilen addır. Kamu reformu kamusal hizmet birimi olma vasfıyla devleti yeniden düzenlemeyi ve yeni liberal tarzda yeni bir ?kamu alanı? tahsis etmeyi hedeflerken temel bir kamusal hizmet olan eğitimi de yapısal olarak dönüşüme uğratmayı hedeflemektedir. Eğitimin yapısal dönüşümünde etkili olan aktörler yapısal uyarlama sürecinin aktörlerinden farklı olmadığı gibi bu süreçte etkili olan politikalar da benzer politikalardır. Sürecin iç aktörleri, hükümetler ve ilgili bürokrasi ile Yükseköğretim Kurulu, TÜSİAD ve TİSK gibi kuruluşlar ile kamu görevlileri sendikaları ve çeşitli meslek kuruluşlarından oluşmaktadır. Sürecin dış aktörleri ise, Dünya Bankası ve Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) başta olmak üzere Avrupa Birliği (AB), Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) olarak sıralanabilir. Kamuda reform süreçleri asıl olarak politika transferleri aracılığıyla yürütülmektedir. Dolayısıyla, sürecin dış aktörleri ve bu aktörlerin politika oluşturma sürecindeki rolleri asıl olarak önemlidir. Kamu reformunun ve eğitimde yapısal dönüşüm sürecinin içerdiği reform politikaları özelleştirme, ticarileştirme, yerelleştirme, yönetişim ve personel düzenlemeleri olmak üzere beş alt politika başlığıyla ele alınabilir. Eğitimin çeşitli tür ve düzeylerinde, sürece yayılan özelleştirme ve ticarileştirme uygulamaları, bir özelleştirme uğrağı olarak gündeme getirilen yerelleşme politikaları, kamu personeline ilişkin esnek çalışma ve istihdam düzenlemeleri, eğitimde yeni bir yönetim ve denetim yapısı öngören yönetişim uygulamaları ve tüm bunlarla birlikte eğitim müfredatında yeni sağ düzenlemelerin yaygınlık kazanması kamu reformu politikalarının eğitim alanının dönüştürülmesinde nasıl bir rol oynadığını ortaya koyabilmek açısından bir çerçeve oluşturmaktadır.Yeni liberal eğitim politikalarının yön verdiği reform süreçleri dolayısıyla, temel bir kamu hizmeti olarak ele alınması gereken ve bireyleri etkin-eyleyen özneler haline getirme ve sahip oldukları insani kapasiteleri gerçekleştirebilmelerine yardımcı olma amacını taşıması gereken bir etkinlik olarak eğitim, giderek daha fazla ölçüde, amaç, yapı ve işleyiş olarak dönüşüme uğramaktadır.

The public reformation, as a general approach, is the total of structural adaptation policies during the globalization process and the comprehensive reformation programme which is forced to peripherial countries. As a limited approach, the public reformation is the name of the reformation programme whose frame is drawn by The Law Draft of Rearrangement of Public Adminstration. The public reformation as a public service unit aims to reestablish the State, to assign a ?public field? in neo-liberal form and to transform education, which is a public service. The factors affecting the structural transformation of education are the same with the factors affecting the structural adaptation process. The interior actors of the process are governments, bureaucracy, and the foundations such as YÖK, TÜSİAD, TİSK; civil servant trade unions and various profession foundations. The outer actors of the process are mainly World Bank and OECD and European Union (EU), International Monetary Fund (IMF) and World Trade Organisation (WTO). The reformation process is implemented mainly by ?policy transfers?. So, the outer actors of the process and the role of these actors in policy forming process are very important. The public reformation and stuructural transformation process in education contain reformation policies: Privatization, commercialization, localization, govarnance and staff regulation. Prolonged privatization and commercialization implementations in several types and levels of education, localization policies that are proposed as a privatization point, flexible working and employment regulations related to public staff, the govarnance applications envisaging a new administration and inspection structure in education and together with all these, the widening of the new right regulations in the education curriculum forms a frame from the point of view of bringing up how the public reformation policies have a part in the transformation of education. Because of the reformation process being affected by the neo-liberal education policies, education, a basic public service and an activity which makes people active subjects and helps them to realize their human capacity, is transforming from the point of view of aim, structure and process.