Ebeveynlerin çocuklarıyla olan iletişim düzeyi ile çocuğun kendini yönetme davranışı arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, ebeveynlerin çocuklarıyla olan iletişim düzeyi ile çocuğun kendini yönetme davranışı arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Tekirdağ Çerkezköy İlçesindeki devlet okullarında öğrenim görmekte olan 5 yaş grubu okul öncesi öğrencileri (173 kız, 151 erkek toplam 324 öğrenci) ve onların ebeveynine uygun örnekleme yöntemiyle ulaşılarak ölçekler uygulanmıştır. Verilerin toplanmasında Arabacı (2011) tarafından geliştirilen `Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Ölçeği`, Balçık (2011) tarafından geliştirilen `5 Yaş Çocuklar İçin Kendini Yönetme Davranışı Ölçeği` ve katılımcıların demografik bilgilerini içeren` Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis analizleri kullanılmıştır ve p<0,05 anlamlı kabul edilmiştir. Araştırma sonucunda ebeveynlerin çocuklarıyla olan iletişimi ile çocukların kendini yönetme davranışı arasında orta-zayıf düzeyde (r=-0,541; p<0,05) pozitif yönde bir ilişki bulunmuştur. KYDÖ'de kız çocukta özbakım/giyinme erkeklere göre anlamlı başarılı ve erkeklerde ise kızlara göre yetişkinden ayrılma ve acil durumlarla baş edebilmesi anlamlı yüksek bulunmuştur (sırasıyla, p=0,019 ; p=0,005). Bu bulgulara göre çocuğu ile iletişimi iyi olan ebeveynlerin çocukları kendini yönetme davranışı göstermede daha başarılı olduğu söylenebilir. Ayrıca, kızlar `özbakım` ve erkekler de `yetişkinden ayrılma ve acil durum ile baş etme` becerilerini, KYDÖ'nün alt boyutlarında ön plana çıkarmışlardır. Okul öncesi eğitim süresi 1 yıl ve daha fazla olan çocukların yetişkinden ayrılma ve acil durumlarla baş edebilmede daha başarılı oldukları tespit edilmiştir. Bununla birlikte, çalışan ebeveynlerin çocukları kendini yönetme davranışını göstermede daha başarılı bulunmuştur. Ebeveynlerin çocukları ile iletişim düzeyinin iyi olduğu, çocukların kendini yönetme davranışını göstermede ortanın biraz üstünde oldukları tespit edilmiş olsa da kendini yönetme davranışını etkileyen başka faktörler olabilir.

In this study, it was aimed to examine the relationship between the level of communication of parents with their children and the child's self-control behavior.Scales were structured by utilizing proper sampling method for 5-year student group (173 female and 151 male students, total 324 students) along with their parents in a public school of Cerkezkoy province of Tekirdağ. Throughout the data collection `Mother-Father-Child Communication Evaluation Scale` developed by Arabacı (2011), `5-year Child Selfcontrol Behaviour Scale` developed by Balcik (2011) and `Personal Information Form` that revealing demographic properties of the participants were used. The data were analyzed using Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis approaches, where p<0.05 was accepted as meaningful. The findings revealed that there is a positive average to weak (r=-0.541; p<0.05) relation with parents' commucation with their kids and the kids' self control behaviour.Based on the findings, when kids get a better communication from their parents, they have better selfcontrol behavior. Besides, the girls are at the forefront with `selfcare` while the kids are more able at `detaching from adult and coping with emergency`, which were in the foreground of SMBS (KYDO). In addition to these, the kids of working parents group were more successful in selfcontrol behavior. Even though the parents' communucation with the kids are good and the selfcontrol behavior of the kids are a little bit over the average, there can be other factors affecting the selfcontrol behavior.