Performance of the purchasing power parity and monetary models in explaining floating exchange rates a dynamic model for the DM/Dolar rate in 1973-87 period

Abstract

ÖZET Çalışma döviz kurunu belirlemede önerilen satın alma gücü paritesi (PPP) ve parasala yaklaşımları kuramsal olarak gözden geçirdikten sonra, bu yaklaşımların ampirik geçerliliklerini, özellikle, günümüz serbest döviz kuru uygulamasında, mark-dolar kurunu belirlemedeki başarılarını incelemektedir. Ampirik sınamalarda hata düzeltme modeli (ECM-error correction model) kullanılmıştır. ECM özellikle PPP ve parasala modeller gibi uzun-dönem denge ilişkisi öngören kuramlar için planlanmıştır ve literatürde döviz kurunu belirlemedeki uygulamaları yeni olduğu gibi sayıca da azdır. PPP, uzun dönemde, döviz kuru ile iki ülkenin göreli fiyat düzeyleri arasında, parasala yaklaşım ise döviz kuru ile göreli para arzları arasında bir oransallık öngörmektedir. Test sonuçlan PPP yaklaşımının uzun-dönem oransallık varsayımını desteklememektedir. Sununla birlikte klasik PPP denklemi bir tarafa bırakılıp, denklem iki ülke fiyat düzeyleri arasındaki etkileşimi test edebilecek şekilde düzenlendiğinde, sonuçlar PPP'nin uzun dönemde iki ülke fiyat düzeyinin ortak bir para birimi cinsinden eşitlenmesi gerektiğini öngören hipotezini desteklemektedir: Parasala yaklaşım açısından incelendiğinde, sonuçlar uzun dönemde döviz kuru ile iki ülkenin göreli para arzları arasında bire bir bir ilişkinin varlığını göstererek, yaklaşımı temel hipotezi açısından desteklemektedir. Aynı zamanda, parasala kuramın Şikago modelince öngörülen hipotezleri, dönem boyunca mark/dolar kurunu açıklamada daha etkin görünmektedir. ııı

ABSTRACT This study reviews analytically the purchasing power, parity (PPP) and monetary theories of exchange rate determination and tests these models in order to reassess their empirical performance in the determination of the deustsche mark-dollar rate over the present flexible exchange rate period. In the empirical examinations a particular type of an autoregressive distributed lag model, an error correction model (ECM), is applied. The ECM is specifically designed for theories yielding long-run equilibrium relationship as in the case of both PPP and monetary models and its application is rather new in the exchange rate literature. The key assumption of the PPP is long-run proportionality between exchange rates and relative price levels and that of monetary theory is the long-run proportionality between exchange rates and relative money supplies. The +est results are unfavourable in reg?.rd to proportionality assumption of FFV Yet, stating the traditional PPP equation in a different way it is shown that the basic prediction of PPP, referring to equalization of general price levels across countries in terms of a common currency unit, is supported by the test results. In the case of monetary theory the results are more favourable, particularly, to Chicago variant of this approach, and data strongly supports the proportionality assumption behind the monetary approach. n