A Specific form of populism: Ecevit`s political discourse (1965-1980)

Abstract

oz ÖZGÜL BÎR POPÜLİZM BÎÇÎMİ: ECEVÎT'ÎN SİYASAL SÖYLEMİ (1965-1980) ERDO?AN, Necrai Yüksek Lisans Tezi, Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Tez Yöneticisi: Doç.Dr. Muharrem TÜNAY Şubat, 1992, 229 sayfa Bu çalışmanın temel amacı, B. Ecevit'in 1980 öcesindeki popülist siyasal söylemini çözümlemektir. Burada, Ecevit'in siyasal söylemin (Ecevitçiliğin) özgül bir popülizm biçimi oluşturduğu savunulmaktadır. Ecevitçilik, popüler ideoloji, tema ve anlamları `egemen güçler`in ya da `ayrıcalıklı olanlar`ın ideolojisine karşı bir tarzda kendine eklemlemeye çalışmış; toplumsal-siyasal alanı antagonistik `halk` ve `halktan olmayanlar` kutupsallığı etrafında kurmuş; halkı yüceltmiş ve popüler'e olumluluk atfetmiş; önder ile onu `umut` olarak gören halk kitleleri arasındaki dolayımsız `yakın ilişki` üzerinde yükselmiştir. `Demokrasi`, `sosyal adalet`, `milliyetçilik`, `halk iktidarı`, `anti- bürokratik-elitizm` gibi söylemsel öğeleri kendi popülist eklemleyici ilkesi etrafında yeniden anlamlandırarak, diğer ideolojik söylemleri etkisizleştirmeye ve kendini hegemonikleştirmeye çalışmıştır. Aym zamanda da, CHP'nin klasik ideolojik söyleminin `halkçılık`, `devletçilik` ve `devrimcilik` gibi `ilkeler`ini popülist bir bağlama yerleştirerek, bu söylemi eklemsizleştirmiş ve yeniden eklemlendirmiştir. Dahası, kendisinihalk sektörü ve Köykentler gibi düzenlemeler içeren özgül (`demokratik sol`) bir hegemonik proje olarak da sunmaya çalışmış, `bozuk düzeni değiştirme` ve `halk iktidarTm kurma misyonu temelinde yeni bir ulusal- popüler irade oluşturmaya girişmiştir. Ancak, Türkiye toplumsal formasyonundaki süreğen hegemonya bunalımının karmaşık dinamiklerinin etkisiyle, hegemonikleşememiş ve bu bunalımın bir parçası olmuştur. Anahtar Sözcükler: Popülizm, Ecevit'in Siyasal Söylemi, Ecevitçi Hegemonik Proje, Demokratik Sol, Cumhuriyet Halk Partisi. Bilim Dalı Sayısal Kodu: 217.01.00 vı

ABSTRACT A SPECIFIC FORM OF POPULISM: ECEVİTS POLITICAL DISCOURSE (1965-1980) ERDO?AN, Necrai M. S. in Public Administration Supervisor: Assoc.Prof.Dr. Muharrem TÜNAY February, 1992, 229 pages The main aim of this study is to analyze B. Ecevit's populist political discourse before 1980. It is argued here that Ecevit's political discourse (Ecevitçilik) constituted a specific form of populism in that it tried to articulate popular ideologies, themes and meanings into itself and vis-a-vis the ideology of the `dominant forces` or the `privileged`; that it constructed the social-political space around the antagonistic poles of the `people` and `not of the people`; that it idolized the `people` and attributed a positivity to the popular; that it was marked by an unmediated rapport between the leader and the popular masses that viewed him as their `hope`. Resignifying the discursive elements such as `democracy`, `social justice`, `nationalism`, `people's power` and `anti-bureucratic-elitism` around its own populist articulatory principle, it tried to neutralize other existing ideological discourses and to hegemonize itself. It also disarticulated and rearticulated the RPP's classical Kemalist ideological discourse by locating the latter's `principles` such as `halkçılık`, `statism` and `revolutionism` min a populist context. Moreover, it sought to present itself as a peculiar (`democratic left`) hegemonic project including the people's sector and Köykentler; and attempted to bring into existence a new `national- popular will` on the basis of the mission of `changing the corrupt order` and `establishing the people's power`. Yet it was unsuccessful in hegemonizing itself due to the complex dynamics of the on-going hegemonic crisis in the Turkish social formation, itself becoming a part of the crisis. Keywords: Populism, Ecevit's Political Discourse, Ecevitçi Hegemonic Project, Democratic left, The Republican People's Party Science Code: 217.01.00 IV