Idiosyncratic narratives: Mudéjar architecture and its historiograpy in Spain

Abstract

Kaynağı ve kullanımı günümüzde tartışılmaya devam edilen Müdeccen/Mudéjar üslubu, 11.Yüzyıl itibariyle Katolik krallıklarının İberya Yarımadası?ndaki Müslümanları yarımadadan atmaya yönelik yeniden fetih hareketleri ile başlar. Katolik krallıklar tarafından Müslümanların elinden alınan topraklarda bir müddet farklı inanç geleneklerine sahip toplumlar bir arada yaşarlar. Bir arada bulunmanın neticesi olarak bu topraklarda 8.yy?dan itibaren yeşermiş İslamî, Hıristiyan ve Yahudi sanat gelenekleri Mudéjar mimari üslubunun oluşumuna katkıda bulunur. Mudejar ın kaynaklarını ve özelliklerini tanımlayan çalışmalar çoğunlukla İspanyol akademisyenler tarafından gerçekleştirilmiştir. Akademisyenler arasında bir grup Mudéjarın İslami köklerinden bahsederken, bir diğer grubun ilgili sanatın Hıristiyan özelliklerini vurguladığı görülmektedir. Ancak yakın dönemde yapılan çalışmalar bu erken dönem sınıflandırmalarını değiştirerek coğrafi ve kültürel çeşitlilik konularına eğilmektedir. Mudéjar üzerine yapılan bu yeni çalışmalarla birlikte Mudéjar bilgisi olgunlaşmış ve Mudéjarın ne olup olmadığı sorunsalı yerine, artık 20.yy a kadar gerçekleştirilen Mudéjar tarih yazımının irdelenmesi kaçınılmaz bir hal almıştır. Söz konusu tarih yazınının incelemesi aynı zamanda Mudéjar kavramının çevresindeki belirsiz atmosferin ve bu atmosferi ortaya çıkartan koşulların tarihsel ve bu bağlamdan beslenen terminolojik alt yapısının deşifresine yardımcı olacaktır.Çalışmanın ana eksenini oluşturması nedeniyle bu tez İspanyol mimarlık tarihi yazımında Mudéjarın yerini sorgulamaktadır. İlgili tarih yazımının politik gündemle olan etkileşimi ve bu etkileşim sahasında yön verici kimlikler incelenmektedir. Çalışma İspanyol mimarlık tarihi yazımının Mudéjarı muğlak bırakan veya zaman zaman yok sayan tavrını çok yönlü metodolojik yaklaşımlarla ortaya çıkartmıştır. Yayınların analitik incelemelerinden elde edilen grafik illüstrasyonlar ve referans kaynaklarının değerlendirilmesi mudejar çalışmalarının bölgesel bir karakter taşımakla birlikte genel olarak 21.yy?a kadar İspanyol akademisyenler tarafından sürdürüldüğünü göstermektedir. Bu çalışmalar baskın İspanyalılık (İspanyol) ve Hispanikliğin yeniden inşası durumunu açığa çıkartmakla birlikte aynı zamanda İspanyol sanat ve mimarlık tarihinin anakronik yaklaşımlarını sergilemektedirler. Sonuç olarak, bu tez İspanyol sanat ve mimarlık tarihine yön veren Hispanik, Biraradalık (Convivencia/Coexistence), İspanyalılık ve İberyalılık söylemlerini deşifre etmekte, söz konusu tarih yazımı örneklerinin Mudéjar formülasyonlarını çoğunlukla İspanyol kimliğinin oluşmasında karakteristik (idiyosenkritik) bir anlatının parçaları olarak değerlendirmektedir.

The Iberian Peninsula has witnessed the emergence of an architectural style called Mudéjar, whose origin and practice is still subject to discussion. It appeared in the 11th century after the Christian Reconquista - reconquest (conquest over Muslims) in the Iberian Peninsula by the Catholic Kingdoms. Yet, as far back as the 8th century Islamic, Christian and Jewish tastes intermingled in the same location to influence what was to become known as the Mudéjar artistic style.The studies that define Mudéjar origins and character were mostly conducted by Spanish scholars. While a group of these scholars explain that Mudéjar origins have Islamic roots, another emphasizes its Christian aspects. However, recent researches have altered former classifications concentrating on geographical facts in addition to cultural varieties. With these enhancements of our knowledge, it is necessary to review the accumulation of earlier works on architectural history on Mudéjar to the 20th century. An evaluation will help us to identify the obscurities associated with Mudéjar and clarify the conceptual and terminological tools in histories related to it. The main focus of the dissertation is to investigate Mudéjar in Spanish architectural historiography. How this particular writing of history interacted with the political agenda and who actively shaped its discourse, are the topics that merit the subdivisions to make them clear. Using versatile methodologies, the study unearths the character of Spanish architectural historiography, which has occasionally confused Mudéjar identity or produced different narratives to account for Mudéjar existence. From the analytical investigation of the publications, a number of graphic illustrations are produced. These graphic illustrations and the analyses of survey books demonstrate that Mudéjar studies have a mainly regional character and were mostly undertaken by Spanish scholars until the 21th century. These works demonstrate a strong Hispanic and Spanishness condition, yet they also produced anachronisms in Spanish art and architectural history. Consequently, this thesis reveals the fact that there are a great number of publications that construct or reconstruct Hispanidad, Coexistence (Convivencia), Spanishness, and Iberianness notions, which by and large reveal idiosyncratic narratives with their Mudéjar formulations.