An analysis of the temporary protection regulation from an agambenian perspective: Syrians in Turkey as homines sacri

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Geçici Koruma Yönergesi'nin yasal ve uygulamadaki sonuçlarını Giorgio Agamben'in kuramı çerçevesinde incelemektir. Agamben, çıplak hayat ve egemen arasındaki ilişkiyi yaşamın siyasetin merkezine oturduğu biyopolitika açısından inceler. Agamben, hukuki yapılardan egemen eliyle dışlanmış ve ölüm tehdidine maruz bırakılmış bir eski Roma figürü olan homo sacer'ı biyopolitikanın temel öznesi olarak tanımlar. İnsan haklarına içkin olan insan-vatandaş ayrımına Arendt'in yaptığı vurguya da paralel olarak mülteciler, Agamben'e göre günümüzde homo sacer'ı temsil eden en iyi örnek olmuştur. Benzer bir şekilde, bu çalışmanın amacı şu soruyu yanıtlamak olacaktır: `Türkiye'deki Suriyeliler birer homo sacer olarak nasıl düşünülebilir?` Türkiye'ye yönelik kitlesel göç akımını takiben 2014 yılında Geçici Koruma Yönetmeliği ilan edilmiş ve Suriyelilere temel insan hakları açısından mahrumiyete neden olan geçici koruma statüsü verilmiştir. Bu çalışmada Türkiye, tekil betimleyici vaka çalışması olarak ele alınmış ve bu kapsamda Türkiye'deki Suriyelilerin durumunu inceleyen sivil toplum kuruluşlarının raporları kullanılmıştır. Bu amaçla, homo sacer figürü oluşturulan üç boyutta incelenecektir: (i) istisna hali aracılığıyla dışlanması, (ii) temel insan haklarından mahrum bırakılması, (iii) ölüm tehdidine maruz bırakılması. Sonuç olarak çalışma, geçici koruma altındaki Suriyelilerin homo sacer figürünü hangi açılardan temsil ettiğini açıklama amacı taşımaktadır.

This thesis aims to analyze the Temporary Protection Regulation's legal and practical implications in light of the theory of Giorgio Agamben. Agamben investigates the relationship between bare life and sovereign power within a biopolitical perspective, where life occupies the center of politics as Foucault suggested. Agamben defines the ancient Roman figure homo sacer as the main subject of biopolitics, considering his exclusion from legal structures and exposure to threat of death. To Agamben, refugee has been the main paradigm to the figure of homo sacer, in parallel to Arendt's distinction between man and citizen within the context of human rights. Similarly, this study seeks answer to the question: `How can Syrians in Turkey be considered as homines sacri?` Following the mass influx of Syrians to Turkish borders, the Tempo-rary Protection Regulation was introduced in 2014, granting Syrians a temporary pro-tection status which leads to a deprivation of basic human rights. The thesis will approach the case of Turkey as a single descriptive case study by utilizing the reports published by non-governmental organizations which examine the condition of Syrians in Turkey. For this purpose, the figure of homo sacer will be conceptualized into three dimensions: (i) exclusion through a state of exception, (ii) deprivation of basic human rights, and (iii) exposition to death. Consequently, the study will present the ways in which Syrians under temporary protection represent the figure of homo sacer within a biopolitical context.