Programlama başarısını etkileyen bazı faktörlerin incelenmesi

Abstract

Araştırma öğrencilerin bilgisayar programlama dersinde başarısız olması problemine yönelik olarak programlama başarısını etkileyen bazı faktörlerin belirlenmesi ve incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma 2016-2017 eğitim öğretim yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi ikinci sınıf öğrencileri ile yürütülmüştür. Çalışmaya Programlama Dilleri I dersini alan 67 öğrenci katılmıştır. Araştırmada programlama yeteneği, mantıksal düşünme yeteneği, öğrenme stili, öz yeterlilik, bilgisayar deneyimi ve programlama deneyimi değişkenleri ile programlama başarısı arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Araştırmada Bilgisayar Programlama Yetenek Testi, Mantıksal Düşünme Yeteneği Testi, Kolb Öğrenme Stilleri Envanteri (III), Programlamaya İlişkin Öz yeterlilik Ölçeği ve Programlama Başarı testleri kullanılarak veri toplanmıştır. Programlama yeteneği, mantıksal düşünme yeteneği, programlama öz yeterliliği, bilgisayar deneyimi ve programlama deneyimi ile programlama başarısı arasındaki ilişkiyi belirlemek için korelasyon analizi yapılmıştır. Öğrencilerin sahip oldukları öğrenme stiline göre programlama başarıları arasında bir fark olup olmadığını anlamak için ilişkisiz örneklemler için tek yönlü varyans analizi yapılmıştır. Programlama yeteneği, mantıksal düşünme yeteneği, öğrenme stili ve programlama öz yeterliliği birlikte programlama başarısını hangi önem sırasında ve ne düzeyde açıklayabildiğini belirlemek için çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda programlama yeteneği, mantıksal düşünme yeteneği ve bilgisayar deneyimi ile programlama başarısı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Programlama öz yeterliliği ile programlama başarısı arasında orta seviyede bir ilişki bulunmuştur. Öğrencilerin programlama ile uğraştıkları yıl baz alınarak hesaplanan programlama deneyim ile programlama başarısı arasında düşük seviyede bir ilişki bulunmuştur. Çalışmaya katılan öğrenciler arasında en çok tercih edilen öğrenme stili Özümseme, ikinci sıradaki stil ise Ayrıştırma stilidir. En başarılı stil Ayrıştırma stili olurken, en başarısız stil Özümseme olarak belirlenmiştir. Yapılan ANOVA testi sonucunda öğrenme stilleri ortalamaları arasında anlamlı bir fark olduğu bulunmuştur. Yapılan regresyon analizine göre programlama başarısının %41'i ele alınan bağısız değişkenler tarafından açıklanabilmektedir.

This research is conducted to define and investigate the factors that impact the programming success which comes from the problem of students being unsuccessful in programming lessons. The research is undertaken by Computer Education and Instructional Technology department, second year students in 2016-2017 academic year at Ondokuz Mayıs University. 67 students from the class of Programming Languages 1 contributed to the study. In this research, relationship between programming ability, logical thinking ability, learning style, computer programming self-efficacy, computer experience, programming experience and programming success are studied. Data was collected by using computer programming ability test, logical thinking ability test, Kolb learning styles inventory (III), computer programming self-efficacy and programming success tests. Correlation analysis has been applied to define the relation between programming ability, logical thinking ability, programming self-efficacy, computer experience, programming experience and programming success. In order to understand how programming success varies according to learning styles, one way variance analysis is conducted for unrelated random samples. Multiple regression analysis was applied to describe the programming success in which level and importance with programming ability, logical thinking ability, learning style, programming self-efficacy. According to the results of the study, a significant relation between programming ability, logical thinking ability, computer experience and programming success was not found. However, there was a mid-level relation between programming self-efficacy and programming success. There was a low level of relationship between programming experience and programming success, calculated on the basis of the years students were involved with programming. The most preferred learning style was Assimilating followed by Converging, whereas the most successful one was Converging and the less successful was Assimilating. A significantly difference between training styles' averages was found by ANOVA test. According to regression analysis 41% of the programming success can be explained by independent variances.