Mesleki müzik eğitimi alan öğrencilerin çalgıya yönelik benlik algıları ile sürekli optimal performans duygu durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, mesleki müzik eğitimi alan bireylerin çalgıya yönelik benlik algıları ile sürekli optimal performans duygu durumları arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırma, betimsel nitelikte ilişkisel tarama modeli esas alınarak yapılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin, çalgılarına yönelik benlik algıları ile sürekli optimal performans duygu durumlarına ilişkin algılarının çeşitli değişkenler açısından karşılaştırılması yapılmıştır. Araştırmanın ölçekleri 2017-2018 eğitim-öğretim yılında uygulanmış olup, örneklemini Türkiye'nin yedi bölgesinde bulunan çeşitli illerdeki 13 üniversitenin Konservatuvar müzik bölümleri ve eğitim fakültesi müzik eğitimi anabilim dallarının 2. , 3. ve 4. sınıf lisans düzeyinde eğitim gören toplam 589 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin demografik özellikleriyle ilgili bilgi elde etmek amacıyla `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Çalgıya yönelik benlik algısı düzeylerini ölçmek için Karabulut ve Tufan (2014) tarafından geliştirilen, toplam 19 madde ve iki faktörden/boyuttan oluşan `Çalgıya Yönelik Benlik Algısı Ölçeği` ve öğrencilerin sürekli optimal performans duygu durumlarını ölçmek için ise Jackson ve Eklund (2002) tarafından geliştirilen ve Aşçı, Çağlar, Eklund, Altıntaş ve Jackson (2007) tarafından Türkçe'ye uyarlanarak, geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan 36 madde ve dokuz faktörden/boyuttan oluşan Durumluk ve Sürekli Optimal Performans Duygu Durum Ölçeği-2 (SOPDDÖ-2) kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgularda, mesleki müzik eğitimi alan öğrencilerinin çalgıya yönelik benlik algısı düzeylerinin yüksek ve olumlu olduğu gözlenmiştir. Cinsiyet, ailenin eğitim durumu, mezun olunan lise türü, çalgı çalma ve çalgı çalışma süresi, bireysel çalgı başarı puanı, konser performansının çalgıya yönelik benlik algısını doğrudan etkilediği sonucuna varılmıştır. Öğrencilerin genel sürekli optimal performans duygu durumu düzeylerinin de yüksek olduğu görülmektedir. Sürekli optimal performans duygu durum düzeyi ile cinsiyet, mezun olunan lise türü, bireysel çalgı türü, bireysel çalgı çalma / çalışma süreleri, çalgı başarı puanları, konser performansı sergileme eylemi arasında ilişki incelenmiş; değişkenler arasında farklılaşmalar gözlenmiş, anlamlı veriler elde edilmiştir. Müzik alanında sürekli optimal performans duygu durumunun diğer değişkenlerle ilgisinin ilk kez araştırıldığı bu tez çalışması nihayetinde öğrencilerin, çalgılarına yönelik benlik algısı ile sürekli optimal performans duygu durumları arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Başka bir deyişle, öğrencilerin, çalgılarına yönelik benlik algısı olumlu yönde yükseldikçe sürekli optimal performans duygu durum düzeyinin de yükseldiği gözlenmiş ve elde edilen sonuçlara dayanarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

In this research, relationship between sense of self-regarding musical instrument and permanent optimal performance emotional states of students who have professional musical education has been examined. The research is conducted based on descriptive relational screening model. Sense of self-regarding their musical instruments and permanent optimal performance emotional states of the students who attended the research was compared in terms of several variables. Scales of the research were applied in 2017-2018 academic year, and the sampling comprised of 589 students studying at 2nd, 3rd and 4th undergraduate years of conservatoire music departments and music departments of faculty of education at 13 universities in various provinces in Turkey's seven regions. As data collection tool, `Personal Information Form` was used in order to receive information about the students' demographic characteristics. In order to measure their level of sense of self-regarding, `Sense of Self Scale Regarding Instrument` developed by Karabulut and Tufan (2014) comprising of 19 articles and two factors/dimensions in total was used. State and Permanent Optimal Performance Emotional State Scale-2 (SPOPESS-2) which was developed by Jackson and Eklund (2002) and translated into Turkish and of which validity and reliability tests were made by Aşçı, Çağlar, Eklund, Altıntaş and Jackson (2007) comprising 36 articles and nine factors/dimensions were used in order to measure students' permanent optimal performance emotional states. In the data obtained from the research, it has been observed that students having professional musical education have high and positive levels of sense of self regarding the instrument. It has been concluded that gender, parental education level, type of high school they graduated, period of playing and studying an instrument, individual instrument success score and concert performance directly affect sense of self regarding the instrument. It has also been noted that the students' general permanent optimal performance emotional state levels are high. The relationship between permanent optimal performance emotional state level and gender, type of high school they graduated, individual instrument type, individual period of playing/studying an instrument, instrument success scores, act of giving a concert performance was examined; a differentiation between the variables was observed and significant data was obtained. As a result of this study examining the relation of permanent optimal performance emotional state with other variables in the musical field for the first time, it has been found out that there is a positive and significant relationship between the students' sense of self regarding their instruments and their permanent optimal performance emotional states. In other words, it has been noted that as the students' sense of self regarding their instrument increases in a positive way, permanent optimal performance emotional state levels also rises. Accordingly, several suggestions were presented based on the results obtained.