Ergenlerde akıllı telefon bağımlılığı ile kendilik algısı ve okula bağlanma arasındaki ilişki

Abstract

Çalışmanın amacı ergenlerde akıllı telefon bağımlılığı ile kendilik algısı ve okula bağlanma arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu araştırmanın modeli ilişkisel tarama modeli olup değişkenlerin arasındaki ilişkinin belirlenmesi için çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, 2018-2019 eğitim-öğretim yılında İstanbul ilinde liseye devam eden öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise Bahçelievler ilçesinde liseye devam eden 400 ergen birey oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Demirci ve diğerleri (2014) tarafından geliştirilen `Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği'', Şahin ve Şahin (1992) tarafından geliştirilen `Sosyal Karşılaştırma Ölçeği'' ve Savi (2011) tarafından geliştirilen `Okula Bağlanma Ölçeği` kullanılmıştır. Ergenlerde akıllı telefon bağımlılığı, kendilik algısı ve okula bağlanma düzeylerinin belirlenmesine ilişkin aritmetik ortalama ve standart sapma kullanılmıştır. Değişkenler arasında farklılığı ortaya koyabilmek için ikili karşılaştırmalarda dağılım normal olduğundan t testi, ikiden fazla değişken gruplarının karşılaştırılmasında tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Farklılığın anlamlı bulunması durumunda Tukey testi uygulanmıştır. Araştırmada ergenlerde akıllı telefon bağımlılığı ile okula bağlanma arasında pozitif yönde ve düşük düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu ve sosyal karşılaştırma ile arasında anlamlı bir ilişki olmadığı; okula bağlanma ile sosyal karşılaştırma arasında negatif ve düşük düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Ergenlerde okula bağlanmanın akıllı telefon bağımlılığının anlamlı yordayıcısı olduğu, kendilik algısının ise akıllı telefon bağımlılığını anlamlı bir şekilde yordamadığı görülmüştür.

The aim of the study was to investigate the relationship between smartphone dependence and self-perception and attachment to school in adolescents. The model of this research was a relational screening model and multiple regression analysis was performed to determine the relationship between the variables. The population of the study consisted of the students attending high school in Istanbul in the academic year of 2018-2019. The sample of the study consists of 400 adolescents attending high school in Bahçelievler district. Data were collected by Smart Phone Addiction Scale 'developed by Demirci et al. (2014),' Social Comparison Scale ve developed by Şahin and Şahin (1992) and friends School Attachment Scale tarafından developed by Savi (2011). In adolescents, arithmetic mean and standard deviation were used to determine smartphone addiction, self-perception and school attachment levels. In order to reveal the difference between the variables, the distribution was normal in the paired comparisons, and t-test and one-way analysis of variance (ANOVA) was used to compare the groups of more than two variables. Tukey test was applied if the difference was significant. In the study, there was a positive and low level relationship between smart phone addiction, school attachment and adolescents and there was no significant relationship between social comparison; there was a negative and low-level relationship between school attachment and social comparison; It was seen that attachment to school was a significant predictor of smart phone addiction levels in adolescents, and self-perception did not predict smart phone addiction significantly.