Tekinsiz filmler: Alper Mestçi`nin gözünden korku anlatılarını izlemek

Abstract

Korku, yeryüzünde 'canlılığın' ortaya çıkışından bu yana var olan kadim duygulardan biridir. Hissettirdikleriyle insanı kaçınmaktan tapınmaya kadar götüren, gücünü ise, hayatta kalma içgüdüsünden alan bu duygu, deyim yerindeyse ilk andan itibaren insan hayatında kendine yer bulmayı başarmıştır. Sanatta, sinemada ve edebiyatta bir tür olarak yerini sağlamlaştıran korku, görsel sanatın bir kolu olan sinema alanında Türkiye'de yirmi birinci yüzyıl başlarında ivme kazanmıştır. Temel kaynağını halk inançlarından alan ve genç bir kitleye hitap eden Türk korku sineması, sözlü kültür ürünlerini beyaz perdede görsel hikâyelere dönüştürmekle beraber izleyiciye korunaklı ortamda istediği duyguyu yaşama imkânı da sunmaktadır. Bu araştırmada, Türk korku sinemasında korku anlatılarından esinlenilerek korku deneyiminin gerçekleştirilmesi çalışılmıştır. Çalışmanın konusu olan filmlerin yönetmeniyle farklı yaş ve meslek gruplarına mensup yetmiş iki kişiyle yapılan görüşmelerde filmlere ilham olan ve kaynak kişilerin dinledikleri korku anlatıları derlenmiştir. Türk halk inançları içerisinde yaygın olarak görülen ve filmlerin de temel korku unsurunu oluşturan cin konulu korku anlatılarından örnekler seçilmiştir. Türk kültüründe aşina olunan bu anlatıların, sözün perdeye aktarımı yoluyla izleyiciye sunduğu yüzleşme tercihi ve verilmek istenen mesajlar tekinsiz kavramı ışığında analiz edilmiştir.Anahtar SözcüklerKorku Anlatıları, Türk Korku Sineması, Tekinsiz, Alper Mestçi

Fear is one of the auld emotions that have existed since the emergence of `liveliness` on earth. It takes away people from avoidance to adoration with what it makes feel. Fear, draws its strength from survival instinct. It has managed to find a place in human life right from the start. Fear that secures its position as a genre in art, cinema and literature has gained acceleration in the field of cinema, which is a branch of visual art, in Turkey in the early part of twenty-first century. Turkish horror cinema that takes its main source from folk beliefs and appeals to young generation, besides transforming oral culture products into visual stories on the movie screen, also gives the audiences opportunity to experience the emotion they want in a safe environment. In this research, it has been studied the experience of fear, which Turkish horror cinema realized by using horror narratives. Horror narratives, which were listened to by source people and were inspiration to movies were compiled in the interview with the director of the films and seventy-two people from different ages and occupational groups. Examples have been selected from gin-themed horror narratives, which are common in Turkish folk beliefs and constitute the basic of the movies. Preference of confrontation offered to the audience by these narratives familiar in Turkish culture and messages to be given were analyzed in the light of the concept of uncanny.Key WordsHorror Narratives, Turkish Horror Cinema, Uncanny, Alper Mestçi