İş yerinde yalnızlığın işten ayrılma niyetine etkisinin belirlenmesine yönelik bir uygulama

Abstract

Yalnızlık evrensel bir yaşam tecrübesi olup olumsuz bir psikolojik durumdur. Bu durum hayatın her alanında olduğu gibi iş yerinde de görülebilmekte ve bireyi olumsuz etkilemektedir. Yaygın görülmesine karşın iş yerinde yalnızlığın işten ayrılma niyetine olan etkisi ile ilgili oldukça az sayıda görgül çalışma bulunmaktadır. Literatür taramasında Türkiye'deki akademisyenler üzerinde yapılan bu tür bir çalışmaya ise rastlanmamıştır. Bu nedenle tezin amacı a) Türkiye'deki akademisyenlerin iş yerinde yalnızlık düzeylerini belirlemek, b) iş yerinde yalnızlık düzeyinin yaş, cinsiyet, medeni durum, çalışma alanı, unvan, yöneticilik görevi, ders yükü, ücret tatmini ve sosyal medya kullanımına göre farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymak, c) iş yerinde yalnızlıkla işten ayrılma niyeti arasında bir ilişki olup olmadığını saptamak ve son olarak d) iş yerinde yalnızlığın işten ayrılma niyetine etki edip etmediğini ortaya çıkarmaktadır. Bu amaçlar doğrultusunda tasarlanan anket Bilecik, Eskişehir ve Bursa illerindeki devlet üniversitelerinde çalışan 251 akademisyen üzerinde uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analiz edilmesi sonucunda akademisyenlerin iş yerinde yalnızlık düzeyleri düşük bulunmuştur. İş yerinde yalnızlık düzeyinin yaşa, çalışma alanına, unvana, yöneticilik görevine, ders yüküne ve sosyal medya kullanımına göre anlamlı bir farklılık göstermediği buna karşın cinsiyete, medeni duruma ve ücret memnuniyetine göre anlamlı şekilde farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Çalışmada akademisyenlerin iş yerinde yalnızlık düzeyleri ile işten ayrılma niyetleri arasında anlamlı ve pozitif yönlü orta derece bir ilişkinin olduğu görülmüştür. Ayrıca iş yerinde yalnızlığın işten ayrılma niyetini olumlu yönde etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.

Loneliness is a universal life experience and a negative psychological state. People can experience loneliness at sometimes in their lives. As such, loneliness can be born at workplace and it negatively affects employees. Hovewer the loneliness is a very common experience, there is a very little emprical studies on the effect of loneliness at workplace on the employees' intention to leave. We did not find any research discussing the effect of academicians' loneliness in Turkey on the intention to quit in the literature scene. For this reason the aims of this thesis are a) to determine the levels of workplace loneliness of academicians in Turkey, b) to examine the effects of some explanatory variables such as age, gender, marital status, science field, academic title, managerial position, course load, pay satisfaction and social media on the loneliness at workplace, c) to research whether there is a relationship between the loneliness at workplace and academicians' intention to leave, and finally d) to reveal whether loneliness at workplace has an effect on the academicians' intention to leave. A total of 251 academicians from the state universities of Bilecik, Eskişehir and Bursa provinces participated in the survey. We found that the academicians have a low level of loneliness at workplace by examining data set. In addition to this, data analysis showed that age, science field, academic title, managerial position, course load, and social media variables have not significantly effect on the loneliness at workplace. Contrary to this results, we determined that gender, marital status and pay satisfaction have significantly effect on the academicians' loneliness at workplace. As a result of corelation analysis, we explored that there is a pozitive and medium corelation between the loneliness at workplace and academicians' intention to leave. Additionally, we found that loneliness at workplace has an effect on the academicians' intention to leave