Arthur Schopenhauer`da kötülük problemi ve mutluluğun imkânı

Abstract

Bu çalışmanın amacı karamsar-kötümser felsefe denilince akla ilk gelen isimlerden biri olan Arthur Schopenhauer'ın düşüncesinde kötülük problemini ve bununla bağlantılı olarak mutluluğun imkânı ya da imkânsızlığı problemini tartışmaktır. Her bir düşünce içinde geliştiği ortamdan beslenir. Siyasi dönüşümlerin derin izler bıraktığı bir çağda yetişen Schopenhauer da bu çatışmalardan ziyadesiyle etkilenmiş ve düşünce sistemini şekillendirmiştir. Bu nedenle bu çalışmanın başlangıç noktası onun yaşamıdır.İnsan var olduğundan bu yana mutluluk yaşamın nihai amacı olarak görülmüştür. İyi bir düşünce tarihi okuru olan Schopenhauer, kendinden önceki dönemlerde ele alınan yaşamın anlamı ve mutluluk konuları hakkında yazılanları derinlemesine inceler ve bu düşüncelerdeki `insanın bu dünyaya geliş amacının mutluluk olması` fikrine şiddetle karşı çıkar. Çünkü ona göre bu dünya mümkün olabilecekler arasında en kötüsüdür, mutluluk yalnızca bir kuruntudur ve insan için en doğru olan şey hiç var olmamaktır. Bu denli karamsar bir bakış açısına rağmen, Schopenhauer mutluluğu imkânsız olarak tanımlamaz, bazı durumlarda ona açık kapılar bırakır. Bu çalışmada, onun içinde bulunduğu düşünce ortamından başlamak suretiyle, dünya anlayışı, ahlak felsefesi, kötülük problemini ele alış biçimi ve karamsar bakış açısıyla şekillendirdiği düşüncesinde, insanın bu dünyadaki varoluş amacı ve onun hangi durumlarda mutlu olabileceği ya da olamayacağı tartışılacaktır.

The aim of this study is to discuss the problem of evil and the possibility or impossibility of happiness in the thought of Arthur Schopenhauer, one of the first names that comes to mind when the pessimism or pessimistic philosophy is mentioned. Each thought is fed from the environment in which it develops. Schopenhauer, who grew up in an era where political transformations left deep traces, was highly influenced by these conflicts and he shaped his thinking system. Therefore, the starting point of this study is his life.Happiness has been seen as the ultimate goal of life since man existed. Schopenhauer, a good reader of the history of thought, examines deeply the works written in the earlier periods in which some problems such as the meaning of life, ethics, and happiness were discussed and strongly opposes the idea that happiness is the goal of man's coming to this world. Because for him, of all the possibilities, this world is the worst one happiness is not more than an illusion and the rightest thing for man is to never exist. Despite such a pessimistic outlook, Schopenhauer does not describe happiness as impossible, and in some cases he makes room for it. In this study, starting from his intellectual circle, we try to discuss not only Schopenhauer's worldview, his philosophy of ethics and approach to the theodicy but also within the limits of his pessimistic perspective, the purpose of human existence in this world and in which situations s/he may or may not be happy.