Almanya`nın Köln-Frechen ve Hermulheim şehirlerinde yaşayan Türk ailelerinin 0-6 yaş grubu çocuklarının beslenme durumu

Abstract

48 ÖZET Bu araştırma ile Federal Almanya'da yaşayan Türk işçi ailele rinin 0-6 yaş grubundaki çocuklarının beslenme durumu incelenmiştir. Araştırma evrenini, Federal Almanya'nın Nordrhein-Westfalen eyaletinde yer alan Köln, Frechen ve Hermülheim şehirleri meydana getirmektedir. Araştırmaya bu çevrede yaşayan 0-6 yaş arasında çocuğu bulunan 72 Türk ailesi dahil edilmiştir. Materyal lO/Ağustos-25/Eylül 1986 tarihleri arasında bizzat araştırıcı tarafından, araştırma gru buna kapalı ve açık uçlu sorulardan oluşan, anket formu ile toplan mıştır. Elde edilen veriler aritmetik ortalama, ortalamalar arası ö- nem testi, Khi-kare, Khi-kare şartları yerine gelmediğinde Kolmogo- rov S.mirnov testleri ile değerlendirilmiştir. Araştırma verilerine görej ailelerin $55*5 n±>-n köylerden ve genellikle İç Anadolu bölgesinden(#36.l) göç etmiş oldukları, ayrıca büyük çoğunluğunun(#52.8) 11 yıl ve daha uznn süreden beri araştırma bölgesinde bulundukları belirlenmiştir(Tablo.l,2). Ailelerin birey sayısı ortalaması 4«9±- 0.206, sahip oldukları çocuk sayısı ortalaması ise 2.8±0.193 tür(Tablo,3,4). Araştırmaya alınan ailelerdeki annelerin #50 si 20-30 yaş gru bunda, aynı yaş grubunda olan babaların oranı ise $37*5 cLir. Babaların $52.8 i 36 ve üzeri yaş grubunda bulunmaktadır. Okula gitmeyen anne lerin oranı $33.3 iken, babalarda bu oran #11.1 dir. Annelerin #45»9 u, babaların ise #58.3 ilkokul eğitimi görmüştür. Annelerin #27.8 i babaların #90.3 çalışmakta ve en fazla yoğunluğu(#80.5) fabrika işçir- si olanlar meydana getirmektedir. Ailelerin hepsi kirada oturmakta ve #56.9 vı ısınmak için soba kullanırken, #43.1 kaloriferle ısınmakta- dır(Tablo. 5,6,7,8). Ailelerin toplam aylık gelir ortalamaları 2869±l89.2 DM, gı da maddelerine harcadıkları para miktarı ortalaması 1129.6^133.1 DM49 olarak saptanmış, iki ortalama arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur, +: 12.471 P<.0.05, (Tablo. 9,10). Araştırma bölgesindeki ailelerin gıda tüketim örüntüsünün, hayvansal kaynaklı besinleri tüketme yönünde değiştiği saptanmıştır (Tablo. 11). Ailelerin araştırma `bölgesindeki düşük(% l8) ve ölü doğum sayı sı %9.7 iken, 0-6 yaş grubundaki çocukların doğum ağırlığı ortalama sı 3427+ 56. 552 ile yüksektir. Doğum ağırlığı.:ile annelerin araştır ma bölgesinde bulunma sürelerinin ilişkili olmadığı saptanmıştır, P>0.05, (Tablo. 12, 13, 14). Araştırma kapsamına alınan 0-6 yaş grubundaki çocukların orta lama yaşı 3 -35 - 0.224, bu gruptaki çocuklara % 62.5 oranında anneleri bakmaktadır(Tablo.l5,l6). Çocukların $25 i emzirilmemekte, % 36.1 i 1-3 ay arası, %15.3 ü ise 4-6 ay arası emzirilmektedir. Az emzirme nedenlerinin başında ise sütün yokluğu/kesilmesi- gelirken, mama vermek, çocuğun emmemesi, an nenin çalışması gibi nedenler bunu izlemektedir. Emzirme süresi ile araştırma bölgesinde bulunma süresi arasındaki ilişki önemli(P < 0.05), annenin eğitim durumu ve çalışması arasındaki ilişki önemsiz(P >0.05) bulunmuştur (Tablo.17,l8,19,20). İdeal emzirme süresini annelerin % 56.9 u 12-14 ay olarak bil mekte, % 11.1 ise 3-6 ayın emzirme için ideal süre olduğunu belirtmiş lerdir. İdeal emzirme süresinin emzirme durumuna etki etmediği(P >0.05) annelerin eğitim durumu ile ideal emzirme süresi arasındaki ilişkinin önemsiz olduğu(P> 0.05)- saptanmıştır(Tablo.21,22,23). Ticari mama, en çok 0-3 ay (% 68) arasında çocuklara verilmeye başlanmaktadır. 13-24 ay gibi uzun süre ticari mama vermenin (% 43) yaygın olduğu belirlenmiştir. Anne sütünün olmaması ($22. 3) ve anne nin çalışması(%12.6) ise ticari mama verilme nedenlerinin başında50 yer almaktadır. Annenin eğitim düzeyinin ticari mama verme durumunu etkilediği(P < 0.05), çalışmasının ise istatistiki açıdan önemli ol madığı bulunmuş tur (P > 0.05) Ticari mama verilenlerin (%36. l) 1-3 ay ve daha az süre emzirildikleri, Emzirilmeyenlerin oranının ise % 25 olduğu ortaya çıkmıştır(Tablo. 24,25,26,27,28). Çocuklara, % 45.8 oranında 0-3 ayda, % 43.1 oranında ise 4-6 aylarda ek gıda verilmeye başlanmıştır(Tablo.31,3l). Sonuç olarak, dil eğitimi verilmesi, yeterli ve dengeli bes lenmenin önemi ve çocuk beslenmesi konusunda radyo, televizyon, kitap gibi haberleşme araçlarının kullanılması, daha büyük bir popülasyon üzerinde beslenme konusunda uzman kişilerin de yer alacağı araştırma programlarının düzenlenmesi önerilmiştir.