Kamu davasının hazırlanması ve iddianame

Abstract

Ceza Muhakemesi Kanunu ile soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısına verilen yetkiler arttırılarak daha aktif bir konuma getirilmiştir. Buna rağmen uygulamada bazı Cumhuriyet savcıların bu yetkileri kullandıkları bazılarının ise kullanmaktan kaçındıkları gözlemlenmektedir. Bazı yeni kurumların uygulanmasında uygulama birliğinin sağlandığını söylemek pek mümkün değildir. Çalışmamızda suç şüphesinin çeşitli yollarla öğrenen Cumhuriyet savcısının yapması gereken işlemleri, soruşturma evresindeki yetkilerini, topladığı delillere göre soruşturma evresinde verebileceği kararlar ile özellikle iddianame düzenlerken dikkat etmesi gereken hususlar anlatılmıştır. Ayrıca iddianamenin iadesi nedenleri ile iade kararına karşı başvuru yolu açıklanmıştır. Uygulamanın nasıl olduğuna değinilmiştir. Anlatılan konulara ilişkin Yargıtay kararlarına da yer verilerek yüksek yargının konulara bakış açısı da bu şekilde ortaya konulmuştur. Sonuç olarak kamu davasının açılmasında takdir yetkisine ilişkin hükümlerin daha etkin bir şekilde kullanılması gerektiği, Cumhuriyet savcısının delilleri takdir yetkisinin bulunmadığı ve suçun manevi unsurunu değerlendiremeyeceği görüşleri terk edilerek vereceği kararlara karşı yine CMK içerisindeki denetim yollarının uygulanabileceğinin unutulmaması gerektiği, bu kapsamda hukuka uygunluk nedenlerinin bulunduğu bir olayda kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verebileceği kanaatine ulaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Ceza muhakemesi, İddianame, Takdir yetkisi.

The powers of public prosecutors in the inquest phase have been extended with the Code of Criminal Procedure (CCP), thus public prosecutors have been placed in a more active status. Nevertheless it can be observed that some of the public prosecutors refrain from using those powers in practice, while some others elect to use them. Moreover, it is not possible to claim that some of the new mechanisms are being uniformly implemented. The matters explained in this study include: the process that the public prosecutors obliged to follow after acquaintance of criminal suspicion, the powers of public prosecutors in the inquest phase, different decisions of the public prosecutors in the inquest phase based on evidences, and especially the points that need to be taken in the consideration in the course of inquest preparation. Additionally, the legal grounds for returning the indictment after submission and the appealing mechanisms against the decision for returning the indictment are explained. The legal practice is also touched upon. Additionally, the perspective of the Court of Appeal is tried to be identified in the light of its decisions. The conclusions reached in this study can be summarised as follows: the provisions regarding to discretionary power for initiation of public prosecution should be used more actively, the idea of public prosecutors do not possess discretionary power for the evidences or the mental element of the crimes should be abandoned, and it should be borne in mind that the mechanisms set out in the CCP might be used against the decisions of public prosecutors. Finally, public prosecutors might dismiss charges in some cases where there are valid grounds for compliance with laws.Key Words : Criminal procedure, indictment, law, crime.