İdeolojik ve toplumsal açıdan PKK`nın stratejik dönüşümü

Abstract

Bu tezde, 1960'lı yıllarda Sol'un gölgesinde canlanmaya çalışan Kürt hareketi ile PKK'nın 1970'li yıllardan günümüze kadar geçen süre zarfında ideolojik ve yapısal açıdan dönemlere göre geçirdiği stratejik değişim ve dönüşümler ele alınmıştır. PKK, kuruluşundan itibaren her dönemde bölgesel ve uluslararası gelişmeleri dikkatlice izlemiş ve bu gelişmelerden faydalanmak amacıyla örgüt içerisinde birçok değişiklik yapmıştır. Marksist-Leninist çerçevede 1978 yılında kurulan PKK, 1984 yılından sonra Birleşik Bağımsız Kürdistanı kurmak amacıyla başta Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesindeki güvenlik güçleri olmak üzere, bölgedeki halka, aşiretlere, sivillere, yani kendinden olmayan her kesime yönelik silahlı eylemler düzenlemeye başlamıştır. Uzun Süreli Halk Savaşı çerçevesinde 1993 yılına kadar silahlı eylemlerini arttırarak devam ettiren örgüt, 1993-1999 yılları arasında ağır kayıplar vermiş ve 1999 yılında örgüt lideri Abdullah Öcalan'ın yakalanması sonrasında ise dağılma sürecine girmiştir. Ancak Öcalan'ın yakalanması sonrasında uluslararası gelişmelere paralel olarak yaşanan değişim ve dönüşümler ile dağılma sürecinin önüne geçilmiştir. Bu kapsamda PKK, kuruluş ideolojisi olan Marksist-Leninist ideolojiyi terk ederek, Demokratik Cumhuriyet ve Demokratik Konfederalizm adlı tezleri geliştirmiş, Demokratik Konfederalizmi merkeze alan karmaşık bir yapı kurmuş ve siyasallaşma çabalarına ağırlık vermiştir. PKK, bu değişim ve dönüşümleri yaşaraken silahlı kanadını hiçbir dönem lağvetmemiş ve temel amacı olan Birleşik Bağımsız Kürdistanı kurma niyetinden hiçbir zaman vazgeçmemiştir.

The Kurdish Movement struggling to revive in the shadow of `leftist ideology` in the 1960's and strategic changes and transformations of the PKK in terms of ideological and structural aspects from the 1970s to the present day are discussed in this thesis. Since its foundation, the PKK has carefully monitored regional and international developments in every period and many changes have been made in this terrorist organization in order to benefit from these developments. Founded in 1978 based on Marxist-Leninist strategy, the PKK, to establish a United Independent Kurdistan, began its armed attacks in 1984 against security forces, especially deployed in the Eastern and Southeastern Anatolian regions, local public, tribes and civilians. In short, it attacked all but its own members. Even though it continued to increase the scale of its armed attacks until 1993 in the framework of protracted irregular warfare concept, it suffered from severe losses between 1993 and 1999. In addition, after its leader Abdullah Öcalan was captured in 1999, it eventually entered a period of disintegration. However, despite the capture of its leader, with the help of international changes and transformations, it was able to avert the disintegration process. In this context, its original Marxist-Leninist ideology was abandoned, Democratic Republic and Democratic Confederalism thesis were developed, and a complex structure centered on Democratic Confederalism was established and the political efforts was highlighted. While experiencing these changes and transformations, the PKK has never dissolved its armed wing and has not changed its fundamental intention of establishment of United Independent Kurdistan.