Elitler, fikir gelenekleri ve dış politika: Çin ve Türkiye örneklerinin karşılaştırması

Abstract

Bu tez, Çin ve Türkiye özelinde, fikir gelenekleri ile dış politika arasında bir köprü kurmayı hedeflemektedir. İki aktörün de dış politika uygulamasında uluslararası yapının özelliklerinin etkileri mevcutken, özünden doğan, küresele karşı yerel olanı savunan bir duruşun yansımaları da gözlenmektedir. İki aktör de belirli bir tarihsel dilimde emperyal müdahale ve işgale maruz kalmış, bu süreçte klasik fikir gelenekleri ile bir kırılma tecrübe etmiştir. Batılılaşma olarak ele alınan kırılma süreci, günümüzde tekrar tersine dönmektedir. Fikir gelenekleriyle olan ilişkinin tarihsel dilimler itibariyle farklılaşmasının dış politika sahasına yansımaları bulunmaktadır. Günümüzde gelenek artan bir dozda sahaya sürülmektedir. Bununla birlikte, bu işlemin duru ve pürüzsüz bir halinden söz etmek mümkün gözükmemektedir. Güç, çıkar ve reel-politik gibi kavramlar da geçerliliğini sürdürmektedir. İki aktörün dış politika uygulamasında gelenek ile reel-politik arasında süreklilik arz eden bir devinim gözlenmektedir. Bu kapsamda, geleneğin güncel ihtiyaç ve beklentiler doğrultusunda sahaya sürüldüğü iddia edilmektedir. Devinimin yoğunluğu iki aktör arasında farklılaşmaktadır. Farklılaşmanın altında yatan nedenler ise klasik geleneğin niteliğinden kaynaklanan farklar ve kapasitenin geleneğin icrasına imkan verme düzeyindeki fark olarak ortaya konmuştur.

This thesis aims to build a bridge between traditions of thought and foreign policy with special focus on China and Turkey. While one can observe the effects of the international order in foreign policy orientations of the two actors, one may observe a reflection that defends her origins and defends the local against the global. Both actors experienced imperial involvement and invasion in a particular period of history and in connection with this, a breakaway with classical traditions of thought. Currently, we are witnessing a reversal from this breakaway. The way actors handle the issue of tradition of thoughts in different periods of history have reflections on foreign policy. In modern times, tradition is being used in an increasing dose. However, this process is neither pure nor smooth. Approaches based on power, interest and Realpolitik still have validity. We observe a constant flux between tradition of thoughts and foreign policy orientations of the two. It is my claim that this flux includes putting the tradition in practice in line with up-to-date needs and expectations. Besides, the intensity of the flux differentiates among the two. The characteristics of the traditions of thought differ and different levels of capacity allow different levels of tradition practicing.