Türk iş hukukunda çalışma süresi kavramı ve çalışma süresinden sayılan haller

Abstract

Çalışma süresi, hukuki anlamda işçinin hizmet akdinden doğan iş görme borcunu ifa ettiği veya ifa etmiş sayıldığı süreyi ifade eden bir kavramdır. İşçinin iş sözleşmesi ile üstlendiği iş görme edimini yerine getirmesi için belirli bir süre işverenin emir ve talimatı altında olması gerekir. Çalışma sürelerinin işçiler bakımından çalışma hayatındaki öneminden dolayı anlamının, kapsam ve sınırlarının belirlenmesi büyük önem arz etmektedir. Çalışmamızda iş hukukunda çalışma süresi kavramının anlamı, fiili ve farazi çalışma süresi ayrımı ve kanun koyucunun işçinin fiili olarak çalışmasa bile çalışma süresinden sayılacağını düzenlediği haller ile ara dinlenmesi gibi çalışma süresinden sayılmayan durumlara ilişkin konular ele alınarak değerlendirilmiştir.

Working time is a legal term that states the period in which the employee performs or is considered to perform his/her duty arising from the service contract. The employee must be able to receive orders and instructions of the employer to fulfill his/her obligation to work which the employee undertakes with the labor contract. It has great importance to determinate the content, the scope and the limits of the working time regarding its significance in the work life for the employees. In our study, the subjects of the labor law are discussed and interpreted such as the content of the term working time, the difference between the factual and assumed working time and the cases that are considered as working time by the lawmaker even if the employer does not work and the situations that are not reckoned as working hours e.g. rest breaks.