Killerin derin karıştırma yöntemi ile iyileştirilmesinde doymamış polyesterin kullanılabilirliği

Abstract

Derin karıştırma, kireç veya portland çimentosunun arazide özel ekipmanlarla (ortası delik burgular veya kanatlı karıştırıcılar) zeminle karıştırılıp kolonlar oluşturulması şeklinde uygulanan bir zemin iyileştirme yöntemidir. Bu çalışma kapsamında, kil zeminlerin derin karıştırma yöntemi ile polimerlerin kullanabilirliğini araştırmak amacıyla laboratuvarda likit limit kıvamında hazırlanan düşük plastisiteli (CL) ve yüksek plastisiteli (CH) iki farklı kil zemin üzerinde serbest basınç mukavemeti deneyleri ve donma-çözülme deneyleri yapılmıştır. Polimer olarak, farklı oranlarda doymamış polyester toplam ağırlığın 5, 10 ve %20?si miktarlarında kullanılmıştır. Ayrıca, farklı yüzdelerde biopolimer ve %3 kireçte deneylerde kullanılmıştır. Yapılan laboratuvar deney sonuçlarından polyester yüzdesi ve kür süresinin artmasıyla CL kilinin serbest basınç mukavemetinin arttığını, CH kilinin ise azaldığı belirlenmiştir.

Derin karıştırma, kireç veya portland çimentosunun arazide özel ekipmanlarla (ortası delik burgular veya kanatlı karıştırıcılar) zeminle karıştırılıp kolonlar oluşturulması şeklinde uygulanan bir zemin iyileştirme yöntemidir. Bu çalışma kapsamında, kil zeminlerin derin karıştırma yöntemi ile polimerlerin kullanabilirliğini araştırmak amacıyla laboratuvarda likit limit kıvamında hazırlanan düşük plastisiteli (CL) ve yüksek plastisiteli (CH) iki farklı kil zemin üzerinde serbest basınç mukavemeti deneyleri ve donma-çözülme deneyleri yapılmıştır. Polimer olarak, farklı oranlarda doymamış polyester toplam ağırlığın %5, %10 ve %20?si miktarlarında kullanılmıştır. Ayrıca, farklı yüzdelerde biopolimer ve %3 kireçte deneylerde kullanılmıştır. Yapılan laboratuvar deney sonuçlarından polyester yüzdesi ve kür süresinin artmasıyla CL kilinin serbest basınç mukavemetinin arttığını, CH kilinin ise azaldığı belirlenmiştir.