1876 Kanun-ı Esasi`yi hazırlayan hukuksal ve siyasal gelişmeler

Abstract

Tanzimat (1839) ve Islahat (1856) Fermanları ile kabul edilen ilke ve kurallar Osmanlı Devleti 'ni, içinde bulunduğu krizden kurtaramamiştır. Bu durum siyasi, idari ve hujcuki yapıda köklü reformlara ihtiyaç duyulduğunu göstermiş ve Abdülaziz döneminde (1861-1876) terakkinin formülü olarak hızlı bir kanunlaştırma hareketine girişilmiştir. Böylece hem adli ve idari yapıda, hem de hukuki yapıda modern usul ve ilkelerin, pozitif yasaların ve yasa yapma sürecinin ortaya çıktığım görüyoruz. Yine aynı dönemde parlamenter organların çekirdeği sayılabilecek temsil meclisleri de kurulmuştur. Bu kanunlaştırma hareketi sonunda ilk Osmanlı Anayasası Kanun-ı Esasi ile taçlanmıştır. Ancak toplumsal bir projenin ürünü olarak ortaya çıkan modernleşme çabalan, tasarlanan ilerlemeyi yaratmamıştır. Aksine, geleneksel yapı ile varılan uzlaşma sebebiyle arkaik yapının kendisini yeniden üretmesi söz konusu olmuştur. Yine bu dönemde, modernleşmenin meşruluğunu sağlayan bir araç olarak din siyasallaşmaya başlamıştır ve halende toplumsal siyasetimizin bir hastalığı olarak varlığım devam ettirmektedir. 19. yüzyılda Avrupa'da yaşanan siyasal ve ekonomik gelişmeler Osmanlı İmparatorluğu'nu, Avrupa' run ekonomik periferisi-pazân haline getirmiştir. Siyasal açıdan ise ulusçu hareketlerin çatışma alam olmuştur. Bu sebeple Osmanlı İmparatorluğu'nun siyasal varlığı, `Doğu Sorunu` adı ile uluslararası politikanın ana gündem maddelerinden birini teşkil etmiştir. 1870'li yıllara kadar Avrupa büyük güçleri ve Osmanlı Devleti dış politikalarının temelini `statükonun korunması` üzerine inşa etmişlerdir. Fakat bu dönemden sonra Osmanlı ve Avusturya gibi orta çağ imparatorlukları, modern siyasal gelişmeler karşısında hızla çözülmeye başladılar. Dünya sistemindeki bu gelişmeler Osmanlı İmparatorluğu' ndaki iç siyasal gelişmeleri de etkilemiştir. Bu etkileşim, adli ve idari yapıda reformları, hukuki yapıda batı referanslı pozitif düzenlemeleri, siyasal ve ekonomik yapıda liberal açılımları beslemiştir. Yaşanan siyasal ve hukuksal gelişmeler, 23 Aralık 1876' da, Osmanlı İmparatorluğu'nu anayasalı monarşiye çevirecek Kanun-ı Esasi'yi doğurmuştur.

The principles and the regulations were accepted according to `Tanzimat` (Arrangements) (1839) and ` Islahat` (Reforms ) (1856)Firmans could not save Ottoman Empire to get rid off the crisis.This position required some fundemantal reforms in political, administrative and legal structure and during the period of Abdiilaziz ( 1861-1876), as a formulation of advance it was attempted to make a law action quickly. So either at judicial and administrative structure or legal building we realize that modem procedures and principles, positive law codes and making law processes were performed. At the same period, representing councils which was the origin of parlimentary organs were also established. At the end of the making law actions, first Ottoman Constitution had become good by Kanun-i Esasi. But these modernization attempts which were happened as a product of a social Project couldn't create the planned advance. On the contrary, because of the arrangement which caused the agreement by traditional structure was realized as an archaic structure that was produced itself. Again at this term, as a way of ensuring legitimation of modernization, religion was began to politisize and presently it has just kept on its presence as an illness of our social politics. In the 19.th century political and economic advances in Europe caused Ottoman Empire to become an economic market of Europe. At the point of political view, it was a conflict area of nationalist activities. Thus the political existence of Ottoman Empire had formed the main agenda issues of international politics known as the name of East Problem`. Up to 1870 years they constructed their basics of foreign politics of European big powers and Ottoman Empire about `protection statues`. But after this term the Middle Ages of Empires such as Ottoman and Austria had begun to scatter owing to modern political developings rapidly. These developings at the world system affected interior political advances in Ottoman Empire too. These influences supported reforms at legal and administrative structure, Western origined positive arrangements at juidical building, liberal improvements in economic and political structure. At the end of political and juidical improvements, on 23rd December of 1876, it was constituted Kanun-i Esasi which would transform Ottoman Empire to the Monarchy with constitution.