Aristoteles`te nous (akıl) kavramı

Abstract

?Aristoteles'te Nous Kavramı? başlıklı bu çalışma dört bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde Aristoteles öncesinde nous teriminin hangi anlamlarda kullanıldığı ve işlevinin ne olduğu araştırılmaktadır. Daha sonra, terimin özgün anlamı ile Pre-Sokratik filozofların bu terimi nasıl kullandıkları karşılaştırılmaktadır. İkinci bölümün temel problemi, insansal nous'un özünün ne olduğudur. Bununla ilgili olarak öncelikle psykhe'nin tanımına yer verilmektedir. Nous'un ontolojik bakımdan durumu III.4 ve III.5`teki pasajlar ışığında tartışılmaktadır. Bu bağlamda insansal nous'un en önemli niteliği etkinlik (energeia) olarak tanımlanmaktadır. Bu bölümde ayrıca farklı düşünme biçimleri ve aisthesis, phantasia ve noesis'in birbirleriyle nasıl bir ilişki içinde olduğu ele alınmaktadır. Üçüncü bölüm, Tanrısal nous'un neliğini tartışmaya yönelmektedir. Burada Tanrısal düşünme, sonsuz etkinlik (energeia) olarak tanımlanmaktadır. Sonrasında, Tanrısal noetik etkinlik ile insansal noetik etkinliğin bir karşılaştırılması yapılmakta ve izomorphizme yönelik eleştiriler ele alınmaktadır. Bunların yanı sıra bu bölümde ayrıca Tanrısal düşünmenin doğası soruşturulmaktadır. Son bölüm ise, insansal düşüncenin objeleri üzerine ışık tutmaya çalışmaktadır. Bu araştırmada insan için en iyi ve en mükemmel yaşamın nous'a dayalı bir yaşam diğer bir deyişle noetik yaşam olduğu düşüncesine vurgu yapılmaktadır. Bu ise hiç kuşkusuz theoria yaşamına karşılık gelmektedir. Dolayısıyla bu bölümde tartışılan temel düşünce, theoria yaşamının neliği ve objelerinin ne olduğudur.

The study titled ?The Concept of Nous in Aristotle? was comprised of four chapters. The first chapter delved into the meanings of the term nous and the way it was used before Aristotle. After that the original meaning of the term was traced and compared through the writings of Pre-Socratic philosophers in particular. The main subject of the second chapter was what the essence of human nous was. In this context, firstly the definition of psykhe was examined. Then, the ontological status of nous was discussed in the light of the passages in III.4 and III.5. In this respect, the most important aspect of human nous was defined to be as activity (energeia). Also in this section, different modes of thinking and the relations among aisthesis, phantasia and noesis were considered. The third chapter was based on the discussion of what the divine nous was. Here, the divine thinking was defined as continous activity (energeia). Afterwards, divine noetic activity and human noetic activity were compared and the critics against isomorphism was revisited. This chapter also inquired the nature of divine thought. The last chapter tried to shed on light the objects of human thought. It was emphasized that the best and perfect life for a human being is life of nous, in other words noetic life. That was, undoubtedly, equal to the life of theoria. Thus, the main thought discussed in this chapter was the essence of the life of theoria and what its objects were.