Avrupa İnsan Hakları sözleşmesi madde 11 ve uygulamalarında sendikal haklar
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bu çalışmada sendika özgürlüğü örgütlenme özgürlüğü çerçevesinde incelenmiştir. Sendika özgürlüğünün örgütlenme özgürlüğüyle ilişkisi Türk hukuku ve uluslararası sözleşmeler dikkate alınarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarından örnekler verilerek açıklanmıştır.Örgütlenme özgürlüğü içerisinde dernek kurma hakkını, sendika kurma hakkını ve siyasi parti özgürlüğünü barındırır. Sendika özgürlüğü, sendika kurma, sendikaya üye olma, sendika üyeliğinden ayrılma ve sendikaya üye olmama hakkını içerir. Sendika kurma ve sendikaya üye olma hakkı bireysel sendika özgürlüğünün olumlu yönünü ifade eder. Sendika üyeliğinden ayrılma ve sendikaya üye olmama hakkı bireysel sendika özgürlüğünün olumsuz yönünü oluşturur. Bireylerin irade serbestisi çerçevesinde biraraya gelerek oluşturdukları sendika tüzel kişiliği de bireylerden bağımsız olarak sendika özgürlüğünün öznelerinden biri haline gelir. Sendika tüzel kişiliğinin, sendika özgürlüğünden faydalanması sendika özgürlüğünün kollektif yönünü anlatır. Sendika özgürlüğünün bireyler ve bireylerin oluşturduğu tüzel kişilik tarafından kullanılabilmesi bu özgürlüğün `çifte temel hak` olduğu yönündeki kabulleri arttırır. Çeşitli uluslararası sözleşmelere taraf olan Türkiye bu sözleşmelerin getirdiği düzenlemeleri ulusal mevzuata uygulamaya çalışmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti'nin taraf olduğu sözleşmelerden Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, hükümlerinin denetimini Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi aracılığıyla etkin şekilde gerçekleştirmektedir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin verdiği kararların Türk hukukuyla olan yakın ilişkisi ve bu kararların Avrupa Birliği'ne üyelik sürecinde Türkiye üzerinde sonuç doğurması sebebiyle önem arz etmektedir. Bu çerçevede sendika kurma hakkının kullanımı açısından amaçlanan uluslararası standartlara ulusal mevzuat düzenlemeleri ve yargı kararlarıyla ulaşılmaya çalışılmaktadır. In this study, freedom of union has been analysed within the framework of freedom of organisation. The relationship between freedom of union and freedom of organisation has been explained by considering the Turkish Law and international agreements and by giving the decisions of European Court of Human Rights as examples. Freedom of organisation features the right to found associations and unions and the freedom of political parties. The freedom of union contains establishing a union, affiliation to a union, retiring from the affiliation to a union, or not being affiliated to a union. Establishing a union and the right to be a member of a union signify the positive aspects of individual freedom of union. Retiring from the membership of a union and the right to not to be a member of a union constitute the negative aspects of individual freedom of union. The legal entity of the union which is established by individuals within the scope of their 'freedom of will' becomes an agent of freedom of union itself independently from the individuals. That the 'legal entity of union' benefits from freedom of union expresses the collective aspect of the freedom of union. That the freedom of union can be utilized both by the individuals and the legal entity of union promotes the assumption that this freedom is `double fundamental right`. Counterparty in various international agreements, Turkey tries to adapt necessary improvements into its national regulations. The European Convention on Human Rights, in which Turkey is one of the counterparties, effectively supervises its provisions through the European Court of Human Rights. As the decisions of European Court of Human Rights have a close relationship with the Turkish laws, and these decisions have consequences on Turkey in the process of European Union membership, they are important. Within this framework, there is an effort to meet the international standards concerning the right to establish a union by adapting new legislations and by the court decisions.
Collections