Türkiye`de kentsel mekanın yönlendirilmesinde (Kent) planlama-(Kentsel) tasarım ilişkileri.Örnek toplu konut uygulamaları

Abstract

ÖZET Ülkemizde, günümüzde yaşanan planlama süreci ` statik-klasik planlama ` anlayışının, planlama sorunlarını çözümlemede yetersiz kaldığını açığa çıkarmaktadır.Mimarlık ve planlama disiplinleri arasında kentsel tasarıma yönelik bir boşluk oluştuğu açıkça ortadadır. Bu çalışmada bu nedenlerin de etkisiyle planlama ve tasarım ilişkisi incelenmektedir. Varolan planlama yönteminin kesin kararlar üretme ve uygulama zorunluluğu tasarlama rahatlığını kısıtlamaktadır. Kuramlar, kurallar, modellerle gelişen planlama mekandan soyutlanmaktadır. Asıl sorun `kentsel mekanda` yani kent planlamanın ve mimarlığın dışında kalmış alanlardır. Bugünkü süreç, `Kentsel Tasarım` a fırsat vermemekte, bunun yanısıra katılaşmış, statikleşmiş fiziksel kararlan ile onu bağlamakta, yanlış yönlendirmektedir. Alt yapışız, sosyal donatımsız, doğaya ve topluma saygısız kimliksiz kent mekanları, bu süreçte ortaya çıkmaktadır. İmar yasası ve belediyelerin kullandıkları imar yönetmelikleri, kentsel çevrenin parçacı(parsel düzeyinde) bir anlayışla tasarlanmasına durak sağlayıcı, kimlikli bir bütün olarak gelişmesini sağlayıcı yaptırımlar getirmemektedir. Çözüm olarak kentsel çevre bir bütün olarak tasarlanmalıdır. Kentler mimari tasarım düzeyinde ele alınıp, makro form(çevre düzeni planı) ve nazım plan ölçeklerinden sonra, kent mekanları detaylı tasarlanmalı ve üretilmelidir.Bu yöntemde sonuç, mimar, şehirci, ekonomist, alt yapı uzmanları, peyzaj mimarı gibi tüm ihtisas dallarının birlikte ürün vermesiyle alınacaktır.

SUMMARY Today's existing planning process, indicates the fact that the `static-classical planning mentality doesn't suffice to solve problems of planning in our country. Obviously there is a gap towards urban design in between architectural and planning disciplines. That's the reason why planning-design relation are examined in this work. Obligation of today's planning method for producing and applying absolute decisions, restricts the easy-goingness of design. Theories, rules and planning developing with models is abstracted from residence. The main problem is the areas out of urban residence which is urban planning and architecture. Today's pncess never gives `Urban design ` an opportunity thus misleading it with stiffined, static and physical decisions. Urban residences without substructure, without social equipment and identity together with disrespectfulness towards nature and society emerge in this period. Building Law and the building regulations which the municipalities use, don't ever bring forward sanctions that can prevent urban environment from being designed with a sparing mentality (in the level of parcel) and that can ensure it to develop as a whole with identity. As a solution, urban environment should be designed as a whole. Cities should be taken in hand in the level of architectural design and after regulatory planning scales, urban residences should be envisaged and produced in a detailed way. The method gives result only if all the specialists like the architects work hand in hand.