Sıçan böbrek allograftlarının kronik rejeksiyonu ve uzamış iskemi süresinin kronik rejeksiyona etkisi

Abstract

ÖZET Kronik allograft rejeksiyonu hem klinik hem de histopatolojik bir teşhistir. Kronik böbrek allograft rejeksiyonunun histolojik tanımı temelde klinik biopsilere dayandırılır. Rejeksiyona ait bulgular aslında orijinal böbrek hastalığının tekrarlanması ve/veya immünosüpresif ilaçların kullanımı ile büyük ölçüde belirsizlesir. Bis, bu bağlamda, orijinal hastalığın olmadığı durumda, kronik böbrek allograft rejeksiyonu için deneysel bir sıçan modeli sunmaktayız. Benzer immünosüpresyon uygulanmış sinjeneik transplantasyonlarla mukayese ederek, histolojik özelliklerden hangilerinin kronik rejeksiyona, hangilerinin siklosporin nefrotoksisitesine bağlı olduğunu belirledik. 31 histolojik değişken iki araştırmacı taraf ından graft interstisyum, glomerül, tübül ve graft damarları başlıkları altındaki dört ayrı grupta incelendi. Aşağıdaki histolojik değişkenler allograftiarda, aynı dozlarda immmunosüpresif ilaç verilen sinjeneik transplantasyonlara göre, daha belirgin bulunmuştur. Bu değişiklikler interstisyal enflamasyonun derecesi (özellikle enflamatuar hücre popülasyonlarındaki pironinofüya derecesi), glomerüler mezanşiyal matris artış miktarı, bazal membran kalınlaşması ile glomerüler skleroâs, böbrek arterinin özellikle bir ve ikinci dallarının etkilendiği damar intima kalınlaşması ve graft damarlarında tıkanmadır (obliterasyon). Bütün bu değişiklikler kronik rejeksiyonunun temel belirtileridir. Buna rağmen, interstisyal fibrozisin derecesi ve tübüler epitelyal vakuolizasyon, epitelyal atrofi ve tübüler bazal membranı kapsayan tübüler değişikliklerin derecesi allograftiarda sinjeneik kontrol grupiarındakilere göre belirgin farklılıklar göstermemiştir. Bu değişikliklerin, daha ziyade, siklosporin nefrotoksisitesine bağlı olduğu düşünülmüştür. Deneyin ikinci kısmında, uzatılmış iskemi süresinin kronik rejeksiyonun gelişmesindeki etkileri, uzun yasayan sıçan böbrek allograftları üzerinde incelenmiştir. Bu deneysel çalışma yukarıda bahsedilen klinik gözlemleri doğrulamakta ve uzatılmış iskemi süresinin böbrek allograftlarındaki kronik rejeksiyona neden olduğunu göstermektedir. Sonuçlar, uzatılmış iskemi süresinin kronik rejeksiyon üzerindeki etkilerinin öncelikle graftın parenkimal bileşiklerine, muhtemelen de graft vasküler endotelyumuna, yönelik olduğu yolundadır. Uzatılmış iskemi süresi transplantlardaki enflamasyonu belirgin bir şekilde etkilemediğinden, etkinin host anti-graft immün cevabının şiddetine yönelik olmadığı sonucuna varıyoruz. 31

ABSTRACT Chronic rejection of rat renal allografts and tne effect of prolonged ischemic time on chronic rejection Chronic allograft rejection is both a clinical and a histopathological diagnosis. Until recently, the histological definition of chronic renal allograft rejection has been based on clinical biopsies, where the evidence is partially obscured by recurrence of the original renal disease and/or by administration of immunosuppressive drugs. In this communication we present the experimental rat model for chronic renal allograft rejection devoid of recurrence of the original disease. By comparison to similarly immunosupressed syngeneic transplants, we define which histological features should be credited to chronic rejection and which to cyclosporine nephrotoxicity. Thirty-one histological variables were scored blindly by two investigators, separately for the graft interstitium, glomeruli, tubuli and the the graft vasculature. The following histological variables were significantly more prominent in allografts, compared to similarly immunosuppressed syngeneic transplants: the intensity of interstitial inflammation, particularly the degree of pyroninophilia within the inflammatory ceil population; the extent of glomerular mesangial matrix increase, basement membrane thickening and glomerular sclerosis; the increase in the intimal thickness affecting particularly the first and second order branches of the renal artery and the obliteration of the graft vasculature. These alterations were considered of being primarily due to chronic rejection. Instead, the extent of interstitial fibrosis, and the extent of the tubular changes including tubular epithelial variolation, epithelial atrophy and tubular basement membrane changes were not significantly different in the allografts compared to the syngeneic controls. These alterations were designated primarily to cyclosporine nephrotoxicity. In the second part of the experimentation, tHe effect of prolonged ischemia time on the generation of chronic rejection was investigated in long-surviving rat renal allografts. This experimental study confirms the above-mentioned clinical observations and demonstrates that prolonged ischemia contributes to chronic rejection in renal allografts. The results suggest that the effect of prolonged ischemia on chronic rejection is directed primarily to the parenchymal components of the graft, possibly graft vascular endothelium. As prolonged ischemia did not significantly affect the inflammation in the transplants, we conclude that the effect is not directed to the intensity of the host anti -graft immune response. 32