Tip 2 diyabeti olan hastalarda kardiyak sempatik innervasyonun iyot-123 meta-iyoda-benzil-guanidin ile değerlendirilmesi

Abstract

50 ÖZET Diyabetin miyokardial p-adrenerjik innervasyon ve pulmoner endotelyal fonksiyon üzerine olan etkilerini araştırmak amacıyle 1-123 MIBG ile 9 diyabetli, 19 diyabeti olmayan koroner arter hastası, miyokard iskemisi olmayan 8 diyabetik hasta ve 4 normal gönüllü çalışılmıştır. Tüm olgularda sabahleyin 110 MBq 1-123 MIBG IV olarak verilmiş ve 30.dakika ile 4.saatte planar ve SPECT çalışması yapılmış, ayrıca TI-201 ile miyokard perfüzyonu da değerlendirilmiştir. Diyabetik koroner arter hastalarında düşük kardiyak MIBG tutulumu izlenmiş, bu bulguya akciğerde uzamış MIBG retansiyonu ve yavaşlamış washoutun eşlik ettiği dikkati çekmiştir. Diyabetli ya da diyabetik olmayan koroner arter hastalarının akciğerlerinde yüksek TI-201 tutulumu izlenmiştir. Tüm çalışma grubunda kardiyak sempatik innervasyon düzeyi ile ventriküler disfonksiyon arasında korelasyon bulunmuştur. Diyabetli koroner arter hastalarında akciğerdeki MIBG akümülasyonunun pulmoner konjesyon ya da sol ventriküler disfonksiyondan bağımsız bir bulgu olduğu gözlenmiştir. Diyabetik hastalarda inferoposterolateral duvarda belirgin innervasyon azlığı saptanmıştır. MIBG defekt boyutunun hipoperfüzif zondan daha geniş olduğu izlenmiştir. Diyabetik koroner arter hastalarında izlenen düşük kardiyak MIBG tutulumuna, yavaşlamış pulmoner washout eşlik etmektedir. Kardiyak innervasyon ve ventriküler disfonksiyon birbirleri ile ilişkilidir. Ancak akciğer MIBG uptake'i pulmoner konjesyon ya da kardiyak disfonksiyondan bağımsız ve olası endotelyal değişiklikleri işaret eden bir bulgu olarak kendini göstermektedir. Ayrıca bölgesel olarak otonom nöropatinin en belirgin olduğu duvar inferoposterolateral duvar olarak ayı rted ilmektedir. Sonuç olarak; 1-123 MIBG kardiyak sintigrafi, diyabetik sempatik disfonksiyonu direkt olarak saptayabilen, yeni, non-invaziv ve yararlı bir inceleme yöntemi olarak izlenmektedir.