Farklı tiplerdeki direkt elektrik akımlarının yara iyileşmesi üzerindeki etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

86 ÖZET 1960'lardan beri kronik yaraların tedavisinde kullanılan elektrik akımlarının `etkili` oldukları rapor edilmektir. Fakat uygulamada optimal akım parametrelerinin ne olması gerektiği halen bilinmemektedir. Bu çalışmada literatürde yara iyileşmesini hızlandırmakta başarılı olduğu belirtilen 8 değişik akım paterni aynı hayvan modeli üzerinde karşılaştırılmış, yara iyileşmesinde hangisinin daha etkili olduğu araştırılmıştır. Çalışmada 90 adet dişi Wistar rat kullanıldı. Hayvanlar, sırtlarında 2x2 cm'lik tam tabaka doku defektleri oluşturulduktan sonra biri kontrol olmak üzere dokuz gruba eşit olarak dağıtıldı: Grup I; Kontrol - Akım verilmedi, Grup II: 40 /i A negatif sabit akım, Grup III: 40 pA pozitif sabit akım, Grup IV: İlk 3 gün (-), sonra ( + ) sabit akım (40pA), Grup V: 40 pA, 1.5 Hz, bipolar, üçgen paternli akım, Grup VI: 40 pA, 0.04 Hz, bipolar, rektangüler paternli akım, Grup VII: 40 pA, 7 Hz, monofazik ( + ), 100 ps pulslu akım, Grup VIII: 15 V, 100 Hz, monofazik (-), 100 ps pulslu akım,87 Grup IX; 40 pıA, 1 Hz, bifazik, 40 Hz'lik puis dizisi içeren akım. Elektrik akımı hayvanların sırtına yerleştirilen portable, pilli, biofeedback 'li devrelerle yara tamamen kapanana kadar sürekli uygulandı. Yara iyileşmesi; kontraksiyon, OH-proline miktarı ve histolojik değişikliklerin bir skalaya göre puanlanması yöntemleri ile takip edildi. Bulgular incelendiğinde gruplar arasında yara kontr aks iyonunun hızı, hidroksi-prolin seviyeleri ve histolojik skorlama bakımından fark olmadığı görüldü (Kruskal Wallis testi). Sonuç olarak sabit ve pulslu direkt elektrik akımı ve pulslu voltaj uygulamaları ile ratlarda normal yara iyileşmesinin hızlandırılamadığı sonucuna varıldı. Aynı karşılaştırmalı değerlendirmenin kronik bir yara modeli üzerinde yapılmasının elektriğin pozitif etkisini ortaya koymak açısından daha faydali olabileceği düşünüldü.