Radius distal uç kırıklarında karpal instabilite insidansı ve morbiditenin değerlendirilmesi

Abstract

61 ÖZET Radius distal uç kırıklarıyla karpal instabilite birlikteliği son yıllarda bir çok yazar tarafından ele alınıp tedavi seçenekleri ortaya kondu. Kliniğimizde 1994-97 yıllarında acil şartlarda başvuran, erişkin, radius distal uç kırıklı hastalardan primer cerrahi tedavi yapılanların dışında konservatif tedavi edilen 33 hastanın 34 el bileğinin fonksiyonel sonuçlan de Bruijn kriterleri ile skorlandı. Tüm kırıklar Mayo sınıflaması ile değerlendirilip dört gruba ayrıldı. Hastaların 10'u Tip-I, 3'ü Tip-n, 18'i Tip-DH ve 3'ü Tip-IV olarak saptandı. Vakaların 9'unda karpal instabilite saptanarak radius distal uç kırığı olan hastalarda karpal instabilte insidansı %26.4 bulundu. Karpal instabiliteli hastaların biri hariç diğer hastaların radius kırığı eklemi ilgilendiriyordu. Eklemi ilgilendiren kırıklarda instabilite insidansının arttığı gözlendi. Fonksiyonel sonuçlar değerlendirildiğinde radius distal uç kırığı- karpal instabilite birlikteliğinin de Bruijn skorlarım yükselttiği gözlenerek mobiditeyi arttırdığı gösterildi. Radiusun açısal değerlerinin bozulmasının karpal ilişkiyi bozulmasıyla ilişkili olduğu, bununda el bileği hareketlerini kısıtlayıp, kavrama gücünü azaltmasıyla sonuçlanığı ve radius distal uç kırığı morbiditesini arttırdığı görüldü. Bu nedenle özellikle eklemi ilgilendiren radius distal uç kırıkları, olası karpal instabilite birlikteliği açısından değerlendirilmeli ve radiu distal uç kırığı tedavisi el bileği yumuşak doku yapılarının iyileşmesi göz önüne alınarak düzenlenmelidir.