Kan kültürlerinden izole edilen koagülaz negatif stafilokokların klinik önemi, slime yapımı ve antibiyotik duyarlılıkları
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
KNS ların gerçek infeksiyon etkeni ya da kontaminant olup olmadığının belirlenmesi önemli bir problemdir. Bu ayırımın yapılmasında klinik bulgularla, mikroorganizmaya ait bazı özelliklerin yardımcı olacağı belirtilmektedir. Bu özelliklerden bazıları KNS izolatlarının antibiyotik direnç durumu, `slime` üretme kapasitesi ve en az iki kan kültüründe üremenin saptanmasıdır. Ancak son zamanlarda vasküler kateteri olan hastalarda, klinik bulguların varlığında tek kan kültür pozitifliklerinin de dikkate alınması önerilmektedir. Bu çalışmada kan kültürlerinde KNS izole edilen hastalarda sepsis tanım kriterleri kullanılarak, sepsis tablosunda olan hastalar belirlenmiştir. KNS izolatları da sepsis etkenleri, geçici bakteriyemi etkenleri ve kontaminantlar olarak sınıflandırılmıştır. Çalışmaya alınan 100 hastanın 49'u sepsis (Grup I), 25'i geçici bakteriemi (Grup İla), 26'sı da kan kültüründeki üremenin kontaminasyon (Grup II b) kabul edildiği grupta incelenmiştir. izole edilen KNS'larda `slime` yapımı 4 ayrı yöntemle araştırılmıştır. Tüp yöntemlerin özgüllüğü %100 iken, duyarlılıkları sırası ile mikrodilüsyon yönteminde %100, Christensen yönteminde %97.08.standart tüp yönteminde %95.29, kongo kırmızılı agar yönteminde %92.64 bulunmuştur. Yöntemler arasında özgüllük ve duyarlılık bakımından anlamlı istatistiksel fark bulunmamıştır (P>0.05).49 Grup l'de yer alan 55 KNS izolatının %83.63 'ünde `slime` pozitifliği saptanırken grup M'de yer alan 52 KNS izolatının %42.3'ü `slime` pozitif olarak bulunmuştur. İki grup arasında `slime` yapımı açısından anlamlı istatiksel fark saptanmıştır (P<0.05). İzolatların %55,09 'u metisiline dirençli bulunmuştur. Metisiline dirençli ve metisiline duyarlı stafilokoklarda sefepim, imipenem, meropenem, sefuroksim, vankomisin, teikoplanin, ofloksasin, siprofloksasin, amikasin, TMP-SMX, rifampini içeren 11 antibiyotiğin MİK değerleri ve direnç yüzdeleri hesaplanmıştır. Sefepim ve meropeneme metisiline dirençli grupta metisiline duyarlı gruptan daha yüksek direnç saptanmıştır (P<0.05). Test edilen diğer antibiotiklerde metisiline dirençli grupta direnç oranları daha yüksek bulunmasına karşın farklılık istatiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (P>0.05). `Slime` pozitifliği ve antibiyotik direnci ilişkisini araştırmak üzere `slime` pozitif ve `slime` negatif suşlarda her antibiyotik için MİK düzeyleri belirlenerek karşılaştırılmıştır. 11 antibiyotik için belirgin farklılık olmamakla birlikte `slime` pozitif grupta direnç oranları, `slime` negatif gruba göre yüksek saptanmış ancak, fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (P>0.05).
Collections