Diabetes mellituslu hastalarda oksidatif DNA hasarı ve E vitamini etkisi

Abstract

VII ÖZET Bu çalışmanın amacı DM'lu hastalarda oksidatif stresin bir göstergesi olan oksidatif DNA hasarını saptayarak, DM'ta oksidatif stresi ve bunu etkileyen etkenleri ortaya koymak, oksidatif DNA hasarı ile DM komplikasyonları arasında ki ilişkiyi ve E vitaminin oksidatif DNA hasarı üzerine etkisini saptamaktır. Bu nedenle Tip I ve II DM'lu toplam 63 hasta ve 30 sağlıklı kontrol grubunda COMET yöntemiyle oksidatif DNA hasarını, serum TAS, E vitamini ve MDA düzeyleri ile antioksidan savunma mekanizmasını saptadık. DM'lu hastalarda kontrol grubuna göre daha fazla oksidatif DNA hasarı, serum MDA düzeyi saptarken, serum TAS düzeyini daha düşük olarak saptadık. DM'lu olgularda sigara içilmesi ve HbA1c düzeyi ile oksidatif DNA hasarı, serum MDA düzeyi ile doğru orantılı, serum TAS düzeyi ile ters orantılı ilişki saptadık. DNA hasarı daha fazla olanlarda diabetik retinopati, dibetik nöropati gibi komplikasyonları daha fazla bulduk. E vitamini verilen grupta, plasebo verilen gruba göre oksidatif DNA hasarında, serum MDA düzeyinde daha belirgin azalma, serum TAS düzeyi ve E vitamini düzeyinde daha belirgin bir artış saptadık. E vitamini verilen olgularda HbA1c, total ve LDL kolesterol düzeyinde belirgin bir düşme saptadık. Plasebo grubunda oksidatif stres göstergelerinin azalması kan şekerinin uzun süreli göstergesi olan HBA1c düzeyinin azalmasıyla doğru orantılı olarak bulundu. Bu nedenle; bu bulgu kan şekeri düzeyinin iyi ayarlanmasının oksidatif stresi azaltmada önemli bir etken olduğunu göstermektedir. DM'lu olgularda kan şekeri düzeyinin iyi ayarlanması ve sigaranın yasaklanması oksidatif stresi azaltabilir. DM'lu hastalara antioksidan olarak E vitamini verilmesi, oksidatif stresi azaltarak DM komplikasyonlannın gelişme sıklığını azaltabilir.