Preoksijenasyon: Tidal volüm soluma yöntemi ve farklı solunum sistemleriyle etkinliğinin değerlendirilmesi

Abstract

57 ÖZET Preoksijenasyonun etkinliğini araştırmak için yapılan bu çalışma, ASA I ve II grubunda 80 olgu, 20 kişilik dört gruba ayrılarak gerçekleştirildi. Preoksijene edilen olgulara % 100 02, 10 L.dk`1 taze gaz akımı TGA ve 3 dk / TVB (tidal volüm soluma) yöntemiyle dolanımlı sistem (CSP), Bain sistem (BSP) ve non-rebreathing valv içeren geri solumasız sistem (NRSP) kullanılarak uygulandı. CSP ve CS (preoksijene edilmeyen) grupları preoksijenasyonun etkinliği; CSP, BSP ve NRSP grupları ise farklı sistemlerle yapılan preoksijenasyonun desatürasyon sürecine etkisi açısından değerlendirildi. İnduksiyon alfentanil 15 ug.kg`1, rokuronyum 0.8 mg.kg`1, tiyopental 7 mg.kg`1 verilerek sağlandı. Preoksijenasyondan veya CS grubunda induksiyondan sonra apne oluşumunu takiben, endotrakeal entübasyona kadar olgular birkaç kez manuel olarak havalandırıldı ve endotrakeal tüpün ağzı atmosfer havasına açık bırakıldı. Puis oksimetreyle SpO2'nin Tgg'dan - T94'e değişim süresi kaydedildi. Olguların OAB, KAH ve SpO2 değerleri non-invaziv monitörizasyon yöntemleriyle; kontrol (K), preoksijenasyon sonrası (PS) veya induksiyon sonrası (CS grubu), entübasyon öncesi (EÖ) ve SpÛ2 (T94) ölçüm zamanlarında kaydedildi. Desatürasyon sürelerinin (Tgg.^) gruplara dağılımları: CSP (326,5 ± 65,6), NRSP (482,2 ± 83,1), BSP (382,8 ± 55,6) ve CS (125,9 ± 42,9) sn olup; CSP, CS grubuna göre, NRSP ise CSP ve BSP gruplarına göre anlamlı uzun desatürasyon süresi gösterdi. Sonuç olarak, preoksijenasyonun önemi bir kez daha vurgulanırken, preoksijenasyonun etkinliği dolanımlı sistem, Bain sistem ve non-rebreathing valv içeren geri solumasız sistemle ilk defa karşılaştırıldı ve induksiyon döneminde geri solumasız sistemlerin tercih edilmesinin yararı gösterildi.