Ratlarda deneysel spinal kord hasarlanma modelinde kersetin`in etkisinin metilprednizolon ile karşılaştırmalı araştırılması

Abstract

Travmatik omurilik yaralanması, önemli bir morbidite ve mortalite sebebidir. Primer ve sekonder hasarlanma mekanizmaları, spinal kord yaralanmalarında önemli rol alırlar. Bu çalışmada, ratlara uygulanan deneysel spinal kord yaralanma modelinde, kersetin ve metilprednizolonun sekonder hasarlanma mekanizmaları üzerine etkileri araştırılmaktadır.Bu çalışmada, 30 Wistar albino cinsi erkek rat kullanıldı. Ratlar, rastgele 5 farklı gruba ayrıldı. Grup 1; kontrol grubu, Grup 2; (Travma grubu) tedavi verilmeden travma uygulanan grup olarak belirlendi. Grup 3; travma sonrası 30 mg / kg (ip) metilprednizolon verilip 72 saat sonra sakrifiye edilen grup, Grup 4; travma sonrası tek doz 100 mg / kg (ip) kersetin verilip 72 saat sonra sakrifiye edilen grup, Grup 5; travma sonrası 24 saat arayla 3 kez 100mg/kg (ip) kersetin verilip 72 saat sonra sakrifiye edilen grup olarak belirlendi. Travma modelinde; T7, T8, T9 laminektomi sonrası, 60 saniye boyunca anevrizma klibi (Yaşargil) ile doğrudan spinal kordda, travma oluşturuldu. Ratlar, fonksiyonel iyileşmenin değerlendirilmesi amacıyla, klinik motor muayene skalası (Drummond ve Moore' a göre) ile eğik düzlem (Inclined Plane) testine tabi tutuldu. Ratların sakrifikasyonu sonrasında, biyokimyasal (NO, MDA ve TAS ölçümleri) ve histopatolojik incelemelerde kullanılmak üzere, plazma ve doku örnekleri alındı.Çalışmanın sonucunda, NO, MDA ve TAS analizleri; gruplar arasında, metilprednizolon ve kersetin lehine anlamlı farklılık gösterdi. Histopatolojik analizler de tedavi grupları lehine değerlendirildi.Kersetin ve metilprednizolon, deneysel spinal kord yaralanmasında; sekonder hasarlanma mekanizmasının zararlı etkilerini azaltmasıyla, antiinflamatuar ve antioksidan ajan olarak hizmet edebilirler.Anahtar kelimeler: Spinal kord yaralanması, kersetin, metilprednizolon.

Spinal cord injuries are among the most challenging traumatic injuries resulting in significant morbidty and mortality. Both primary and secondary injuries play important roles in SCI. This study aims to investigate the effects of methylprednisolone and quercetin on secondary mechanisms in an experimental spinal cord trauma model in rats.Thirty male, Wistar albino rats were used in this study. Rats were randomly divided into 5 different groups. Animals in Group 1 served as control. Group 2 (trauma group) received SCI and no further treatment, Group 3 received 30mg/kg ip methylprednisolone after SCI and killed at the 72th hour of the experiment. Group 4 : 100 mg/kg ip single dose quercetin after SCI and killed at the 72th hour of the experiment. Group 5: received 100 mg/kg quercetin three times 24 hours apart after SCI and killed at the 72th our of the experiment. Trauma model was utilized after T7, T8, T9 laminectomy by application of an aneurysm clip (Yasargil) directly to the spinal cord for 60 seconds. Functional evaluation of the animals were performed with motor examination (according to Drummond and Moore) and inclined plane tests. After sacrification, animals' plasma and tissue specimens were collected as appropriate for biochemical (NO, MDA and TAS measurements) and histopathological evaluation.Results of the study demonstrated significant difference among groups in favor of methylprednisolone and quercetin regarding NO, MDA and TAS. Histopathological analyzes were also in favor of treatment groups. However, there was no significant difference between groups. Methylprednisolone and quercetin have favorable effects in experimental spinal cord injury and may serve as an anti-inflammatory and anti-oxidant agent in alleviating effects of secondary mechanisms.Key words: Spinal cord injury, methylprednisolone, quercetin.