Türkiye hentbol genç erkek milli takımındaki oyun kurucuların atışları ve kaledeki sonlanma yerlerinin bilgisayar ve video yardımı ile analizi

Abstract

7- ÖZET Türkiye Hentbol Genç Erkek Milli Takım oyun kurucularının hücum etkinlikleri ve atışların kalede sonlanma yerleri ve aralarındaki farkı araştırmak amacı ile yapılmıştır. Yaş ortalamaları 19.6 + 0,57 olan 8 erkek hentbolcü denek olarak katılmıştır. Bu çalışmada 21-26 Ocak 1997 tarihinde Ankara turnuvasında oynanan 5 müsabaka analiz edilmiştir. Milli Takımın oynadığı müsabakalarda oyun kurucuların hücum etkinlikleri, S- VHS kayıt yapabilen Panasonic marka video kamera ile kayıt yapılmıştır. Verilerin analizinde, oyun kurucuların her zaman dilimindeki davranışları, özel hazırlanmış tablolara not edilerek, 486 sx 16 Mhz'lik bir bilgisayardan, Teos Ltd. Hentbol Maç Gözlem Program ile analiz edildi. Oyun kurucuların atışlarının kalede sonlanma, atış mesafeleri, atış bölgeleri ve atış teknikleri arasındaki farka khi kare testi ile bakılmıştır. Araştırmada güven aralığı 0.05 olarak kabul edilmiştir. Analiz sonucunda oyun kurucuların atış mesafesi, atış şekilleri ve atış bölgeleri arasında fark bulunamamıştır (P>0.05). Atışların sonlanma yerleri arasında fark anlamlı çıkmıştır. Oyun kurucuları atış tekniği olarak, en çok sıçrayarak atışı tercih etmişlerdir. Oyun kurucular genellikle atışlarını kalenin alt bölgelerine kullanmışlar. Bu bölgeye yapılan atışlarda başarı yüzdesi daha yüksek çıkmıştır. Oyun kurucuların atışlarını kullanırken mesafe uzadıkça gol başarısı da düşmüştür. Oyun kurucuların oynadıkları müsabakalarda 2. yarıda, 1. yarıya oranla daha başarılı oldukları görülmüştür. Müsabakaların ilk 10 dk'da en düşük başarı yüzdesi çıkmıştır. 38Sonuç olarak; oyun kurucularının atış mesafeleri, atış şekilleri ve atış bölgeleri arasında fark bulunamamışken, atışların kalede sonlanma yerleri arasında fark bulunmuştur. Genellikle sıçrayarak atışı tercih etmişler.atışlar kaleden uzaklaştıkça başarı yüzdesi düşmüştür. Müsabakanın 2.yarısında 1. yarıya oranla daha başarılı olmuşlardır. 39

7- SUMMARY The aim of this study was to reveal out attacking efficiency, shooting regions of play makers of Turkish Handball Young Team and to reveal out the differences between them. Eight male handballers having an average age of 19.6+0.57 were involved in this study as subject. In this study five matches played on 20-21 January, 1997 in Ankara Cup were analysed. Attacking efficiency of play makers at matches of national team were recorded with S-VHS recordable Panasonic video camera. For the analysis of the data, attacking movements of the play makers were noted down on a specially prepared table and the relevant data were recorded on a computer 486 sx 16 Mhz. The recorded data were analysed by Teas Ltd. handball observation program. The differences in shooting distances, shooting regions, shooting types and scoring performances among play makers were analysed by Khi-square test. Mistake reserve for this research has been accepted as 0.05. Statistical analyses had showed that there was no meaningful differences play makers shooting distance, shooting type and shooting regions (P >0.05). Differences between ending points of shoots were found to be meaningful (P>0.01) Play makers usually preferred to shoot by jumping. Play makers usually aimed to lower part of goal post. Percentage of success in shooting towards to lower part was found to be more higher. While distance of shooting to goal post increases, goal percentage decreases. 40Play makers were found to be more successful in the second half in comparison to the first half. Success rates were found to be the least within first 10 minutes. As a result ; no difference were found in shooting distances, shooting regions and shooting styles, however there had been difference in scoring locations in goal post. They had preferred jumping shoots mostly, goal percentages were decreased when shooting distance is increased. They were found to be more successful in second halves than first halves in matches. 41