İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinin gelişiminde dijital hikayelerin etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı kırsal kesimde öğrenim görmekte olan ilkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinin gelişiminde dijital hikâyelerin etkisini ortaya koymaktır. Eylem araştırması olarak tasarlanan bu çalışmada, öğrencilerin yazma performansları ve yazma bilgileri uygulamanın başında ve sonunda yapılan ölçümlerle betimlenmiştir. Ayrıca süreç içerisinde gözlem formları ve tutulan alan notları, öğretmen ve öğrencilerle yapılan görüşmeler, ses ve video kayıtları, öğrenci günlükleri, dokümanlar ve öğrenci ürünleri sayesinde dijital hikâye ile hikâye edici yazma süreci derinlemesine ve ayrıntılı olarak incelenmiştir. Araştırma 2013-2014 eğitim-öğretim yılı ikinci döneminde Afyonkarahisar'a bağlı bir köy okulunda, üçüncü sınıf öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Yaklaşık olarak 48 ders saati süren araştırmada öğrenciler grup, eşli ve bireysel olmak üzere üç dijital hikâye uygulamasına katılmışlardır. Elde edilen bulgulara göre uygulamanın başında ve sonunda yapılan ölçümlerde; yazma niteliği açısından fikirler, organizasyon, kelime seçimi, cümle akıcılığı ve imla alt boyutlarında gelişmeler olduğu ortaya konmuştur. Benzer şekilde yazılan metinlerdeki hikâye ögelerinde ve kullanılan kelime sayısında artış olduğu belirlenmiştir. Yazma bilgileri açısından bakıldığında ise öğrencilerin ürün bilgilerinin ve hikâye ögeleri hakkındaki bilgilerinin arttığı; süreç bilgilerinin planlama, araştırma, fikir üretme, taslak oluşturma ve düzenleme ve düzeltme aşamaları boyunca geliştiği belirlenmiştir. Öğrencilerin dijital hikâyelerinin süreç içerisindeki gelişimine bakıldığında ise grup çalışması olmasına rağmen, ilk uygulamada teknoloji okuryazarlığı ile yakından ilişkili olan hikâyenin duygusu, hikâyenin farklı bölümlerini uygun bir şekilde resimlendirme, resim ve seslendirme tutarlığı, hikâyeyi amaca ve duyguya uygun bir şekilde seslendirme ve uygun müzikler ekleme açısından istenen seviyeye ulaşamamışlardır. Ancak süreç içerisinde öğrencilerin teknoloji okuryazarlıkları ve yeterliklerinin gelişimi ile birlikte bu ögelerin gelişim gösterdikleri tespit edilmiştir. Diğer taraftan dijital hikâye ile hikâye edici yazma öğretiminde, yazma sürecinin bazı değişimlere uğradığı ve dijital hikâyenin öğrencilerin yeni okuryazarlık algıları, yeterlikleri ve becerilerini geliştirerek dijital bölünmenin üstesinden gelmek için kullanılabilecek bir araç olduğu belirlenmiştir. Ayrıca dijital hikâye ile sınıf içerisinde öğrenci etkileşimlerinin gelişerek öğrenen topluluğu oluşmuş ve öğrencilerin yazma sürecine katılma istekleri artmıştır. Son olarak dijital hikâye ile hikâye edici sürecinde donanım, internet, uygulama ve öğrencilerden kaynaklı bazı güçlükler ortaya çıkmıştır. Ulaşılan bu bulgular günümüz araştırmacı, eğitimci ve uygulamacılara dijital hikâye ile geleneksel yazma sürecinin nasıl bütünleştirilerek günümüz öğrenme ortamlarında kullanılabileceği ve geliştirilebileceğine ilişkin birtakım öneriler ileri sürmektedir.

The aim of the current study was to investigate the effects of digital storytelling in improving the writing skills of third grade students enrolled in rural areas. In this action research, students' writing performance and writing knowledge were measured before and after teaching of digital storytelling. Then, the process of narrative writing with digital storytelling was profoundly and carefully explored through observation and field notes, interviews, voice and video records, students' diaries and documents, and student products. The study was conducted with third grade students enrolled in a village school which is connected to Afyonkarahisar in the second half of 2013-2014 academic years. Students created a series of three digital stories over the course of 48 hours. The stories were created by groups, pairs and individuals respectively. The findings indicated that digital storytelling enhanced students' ideas, organization, word choice, sentence fluency, and conventions in terms of writing quality. Similarly, digital storytelling improved story elements and word counts in stories. Considering writing knowledge, digital storytelling had a positive impact on students' knowledge about production and story elements, and it strengthened students' substantive process knowledge through planning, searching, generating ideas, drafting and revising. In terms of students' quality of digital stories, students could not reach to the desired level in terms of making sense, illustrating various part of story, consistency of image and voice, sound recording, and adding convenient music, which are related to technology literacy. However, the findings demonstrated that elements of digital stories advanced throughout the process with the developments in the technology literacy and competency of students. Besides, digital storytelling modified the process of narrative writing, and digital storytelling was a tool to overcome the digital divide through developing students' new literacy perception, competency, and skills. On the other hand, it was concluded that digital storytelling created learning community by improving interactions among students in the classroom, and increased students' motivation to write. Lastly, there were some barriers arising from: a) hardware, b) internet, c) implementation, d) students. These findings are expected to present a number of suggestions to researchers, educators and practitioners about how to use and improve digital storytelling and traditional writing process by integrating them in learning settings.