Basketbol antrenörlerinin problem çözme becerilerinin ve karar verme yöntemlerinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırma, basketbol antrenörlerinin problem çözme becerilerinin ve karar verme yöntemlerinin tespiti, bazı demografik değişkenler doğrultusunda incelenmesi ve aralarındaki ilişkilerin belirlenmesi amacı ile yapılmıştır. Betimsel model kullanılan araştırmada veri toplama aracı olarak Problem Çözme Envanteri, Melbourne Karar Verme I-II Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu basit tesadüfi yöntemle belirlenen 286 gönüllü katılımcı oluşturmaktadır. Verilerin analizinde, öncelikle Kolmogorov Smirnov sınaması yapılmış, verilerin normal dağılım göstermedikleri tespit edilmiş, sonrasında ise istatistiki yöntem olarak frekans, yüzde dağılımları, ikili gruplarda fark analizi için Mann Whitney-U, çoklu gruplarda fark analizi için Kruskal Wallis ve ilişkisel tespitler için Spearman Korelasyon analizi kullanılmıştır. Antrenörlerin problem çözme becerilerine ilişkin sonuçlarda, katılımcıların problem çözme becerilerinin orta seviyede olduğu görülmektedir. Planlı yaklaşım alt boyutunda, baş antrenörlerin puan ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı derecede yardımcı antrenörlerden düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Milli takım antrenörlüğü tecrübesi bulunmayan katılımcıların ise olumsuz alt boyutlardan aceleci yaklaşım puan ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde milli takım antrenörlüğü tecrübesi bulunan gruptan yüksek olduğu sonucu elde edilmiştir. Meslek yaşı, eğitim durumu, çalıştırılan takımın cinsiyeti, gelir durumu algısı ve lisanslı basketbol oynama tecrübesi değişkenlerinde ise istatistiksel olarak anlamlı sonuçların mevcut bulunmadığı tespit edilmiştir. Katılımcıların karar verme yöntemlerine ilişkin elde edilen sonuçlarda, kaçıngan karar verme, erteleyici karar verme ve panik karar verme alt boyutları ile yaş değişkeni arasında pozitif yönde ve düşük seviyede anlamlı bir ilişki tespit edilmiş, baş antrenörlerin kaçıngan ve panik karar verme alt boyutlarındaki puan ortalamalarının yardımcı antrenörlere oranla istatistiksel olarak anlamlı bir biçimde yüksek olduğu belirlenmiştir. Cinsiyet, lisans mezuniyet bölümü, antrenörlük yapılan seviye, çalıştırılan takımın cinsiyeti, lisanslı basketbol oynama tecrübesi değişkenlerinde ise istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar elde edilmemiştir.

The purpose of this study is determining the problem-solving skills and decision-making methods of basketball coaches, examining the coaches in terms of demographic variables as well as ascertaining the relations between them. The Problem Solving Inventory, Melbourne Decision Making Questionnaire I-II and the Personal Information Form developed by the researcher were used as the data collection tool in the research using the descriptive model. The sample group of the study consisted of 286 volunteer participants, who were identified by simple random sampling method. In the analysis of the data, first Kolmogorov Smirnov test was used and the data were found to have the non-normal distribution, the study followed by frequency, percentage distributions as the statistical method. In addition, Mann Whitney-U test was used for difference analysis in binary groups while Kruskal Wallis test was for difference analysis in multiple groups and Spearman Correlation analysis was used for relational determinations. When we consider the conclusion of coaches' problem-solving skills, we observe that the problem-solving skills of the participants seem to be at a moderate level. In the sub-dimension of the planned approach, it was concluded that the average score of the head coaches was lower than the coaches at a statistically significant level. Participants who did not have experience of working in national team were found to have a significantly higher mean score in terms of impatient approach among the negative sub-dimensions than the group having national team coaching experience. There were no statistically significant results in the variables such as occupational age, educational status, gender of the coach's team, income status perception and experienced in licensed basketball. The results of the participants on decision-making methods revealed a significant positive and low-level relationship between buck passing decision making, procrastination decision making, and hypervigilance decision making sub-dimensions and age variation. The mean score of the head coaches' buck passing and hypervigilance decision sub-dimensions was found to be statistically significantly higher than assistant coaches. Statistically meaning full results were not obtained in the variables of gender, undergraduate degree, coaching level, the gender of the running team and experience in licensed basketball.