Rezin matriks seramikler üzerine uygulanan farklı kalınlıklardaki tamir materyalinin translüsensi üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı iki farklı CAD/CAM Rezin matriks seramik materyalinin üzerine uygulanan farklı kalınlıklardaki tamir materyalinin translusensi üzerine etkisinin incelenmesidir. Gereç-Yöntem: Çalışmada GC Cerasmart (nano-hibrit) ve Vita Enamic (polimer infiltre seramik) seramik blokları kullanılmıştır. Bloklar A1 ve 1M2 renginde olup iki farklı translüsensiye (yüksek ve düşük translüsensi) sahiptir 80 adet örnek 12 x 14 x 1,5 mm boyutlarında dikdörtgen şekilde hazırlanmıştır. Örneklerin yüzeylerini standadize edebilmek için silikon karbid zımpara (# 600, # 800, # 1200 Grit) ve alüminyum oksit bitirme ve polisaj diski (Sof-Lex, orta ve çok ince) kullanılmıştır. Örneklerin L*, a* ve b* değerleri kalorimetre cihazı kullanılarak ölçülmüştür. Ardından L*, a* ve b* değerleri ile translüsensi parametresi (TP) hesaplanmıştır. Örnekler tamir materyali kalınlığına göre iki alt gruba ayrılmıştır. Örneklerden 0,3 ve 0,5 mm'lik aşındırmalar yapılmıştır. Ardından 0,3 ve 0,5 mm kalınlığında tamir materyalleri uygulanarak sekiz alt grup oluşturulmuştur (n=10). Uygun bitirme işlemlerinden sonra TP değerleri tekrar hesaplanmıştır. Elde edilen veriler tek yönlü ANOVA, Kruskal-Wallis ve Wilcoxon işaret testleri kullanılarak değerlendirilmiştir (α=0.05). Bulgular: Tamir öncesi CAD/CAM rezin matriks seramiklerin TP değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur (P<0.05). Vita Enamic-HT grubu en yüksek TP değerini gösterirken, Vita Enamic-T grubu en düşük TP değerini göstermiştir. Farklı kalınlıklarda tamir materyali uygulaması grup içi karşılaştırmalarda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermemiştir (z=-2.8, P=0.005). Vita Enamic-T grubu hariç, tamir materyali uygulanması TP değerlerinin azalmasına sebep olmuştur (H=30.1, P=0.0001). Sonuç: Tamir materyali uygulanması CAD/CAM rezin matriks seramik materyallerin TP değerlerinde değişmeye neden olmaktadır.

AIM: The aim of this study was to evaluate the effect of composite resin repair material thickness on the transluceny parameter (TP) of two different CAD/CAM materials with different transclucencies. MATERIALS-METHODS: Eighty rectangular (12 x 14 x 1.5 mm) specimens were prepared using GC Cerasmart (nano-hybrid) and VITA Enamic (polimer infiltrated ceramic network-structured) CAD/CAM materials with different translucencies and A1 and 1M2 shades. To standardize the surface of the specimens, sandpapers (# 600, # 800, and # 1200 Grid) and aluminium oxide discs (Sof-Lex medium and superfine) were used for finishing and polishing procedure. L*, a*, b* values of the specimens were measured by using a colorimeter. TP was calculated with L*, a*, and b* values. The specimens were divided into two sub-groups according to the composite resin repair materials thickness (0.3 and 0.5 mm). The material in 0.3 and 0.5 mm thicknesses were abraded. Composite resin repair material was applied and 1.5 mm total thickness was provided for each specimen. A total of eight experimental groups were generated (n=10). After appropriate finishing procedures, TP was calculated again. The data were analyzed using one-way ANOVA, Kruskal-Wallis, and Wilcoxon Signed Rank tests. The significance level was set at α=0.05. RESULTS: Significant difference was observed among the TP values of CAD/CAM resin matrix ceramic materials (P<0.05). Before appling the repair material; Vita Enamic-HT group showed the highest TP value and Vita-Enamic-T group showed the lowest TP value. Application of repair material at different thicknesses caused similar results in pairwise comparisons (z=-2.8, P=0.005). Except Vita Enamic-T group, application of the repair material decreased the TP values in all groups (H=30.1, P=0.0001). CONCLUSION: Application of repair composite materials in different thicknesses might affect the translucency parameter of resin matrix ceramics.