Analysis of environmental legislation and policies in Turkey

Abstract

Türkiye, Avrupa Birliği (AB) ile Ankara Anlaşması' nı imzalamış ve AB 'e üye olmak konusunda ilgisini göstermiştir. Özellikle, 1995 yılında imzalanan Gümrük Birliği Anlaşması' ndan sonra, Türkiye kendi ürettiği malların AB pazarlarına ihraç edilebilmesi amacıyla Türk çevre mevzuatını, AB mevzuatına göre gözden geçirmek durumunda kalmıştır. Bu çerçevede içinde çalışma, otoritelerin doğal çevreyi koruma istekleri olarak tanımlanan devlet çevreciliğinin Türkiye'deki düzeyini araştırmaktadır. Türkiye'nin 4cendi doğasını yeterince koruyacak mevzuatları kabul edip etmediğiyle beraber, bu mevzuatın uluslararası standartlar ile ne kadar örtüştüğü sorularına cevap arandı. Bu bağlamda, üretim endüstri ile bağlantılı 42 AB direktifi, ilgili Türk mevzuatı ile karşılaştırıldı. Çalışma, Türkiye'de devlet çevreciliğinin düşük bir seviyede olduğunu ve devlet nezninde ekonominin çevreye karşı önemsendiğini ortaya koyuyor.

Turkey has signed the Ankara Treaty with the EU and has shown its interest in becoming a member of this Union.. Specially, after signing the Customs Union Agreement in 1995, Turkey became more obliged to revise its environmental legislation in accordance with the EU legislation because of the export requirements of domestically produced goods to the EU markets. Within this context, in this study, the level of the state environmentalism in Turkey which is defined as the willingness of the authorities to protect their own natural environment is analysed. The answers to the questions whether Turkey has issued legal instruments sufficient to protect its own natural environment and whether the existing legal instruments are in conformity with the international standards are sought. Forty-two of EU directives resolutions related to the manufacturing industry are compared with the relevant Turkish legislation. This study showed that Turkey has a low level of state environmentalism and has economics-first approach over the environment.