Mimari tasarım stratejisi olarak haritalama

Abstract

Mimarlık pratiğinde, mekan kavramını öznesinden bağımsız düşünen ve onu statik, değişmez ve nesnel bir olgu olarak ele alan yaklaşımlar günümüzde yerlerini öznenin duyuları ve deneyimleriyle birlikte ele alındığı ve mekanın dinamik bir kavram olarak adlandırıldığı yaklaşımlara bırakmaktadır. Araştırmanın amacı bu iki temel yaklaşım arasındaki dönüşümü açıklamak ve yeni yaklaşımların tasarım sürecine olan etkilerini ortaya çıkarmaktır. Günümüz mimarlık ortamında insan ve taşıt hareketleri, topoğrafya, iklimsel etkenler, yoğunluklar, programlar ve işlevler gibi bilgi oluşturabilecek her şey kaydedilmekte ve tasarıma ait süreç içerisinde dönüştürülmektedir. Başlangıçta sadece ihtiyaca yönelik basit çözümler üreten mimari olgular, özellikle Neolitik Devrim, Endüstri Devrimi ve endüstrileşme süreciyle birlikte bir dönüşüm içinde yer almaktadır. İçinde bulunduğumuz bilgi ve iletişim çağında mimari tasarım ortamı, sayısal ortamın sunduğu olanaklar sayesinde farklı kavramlarla yeniden tanımlanmaktadır. Yeni tasarım yöntemleri öklid dışı geometriler, parametrik yaklaşımlar gibi çeşitli şekillerde sınıflandırılmaktadır. Bütün bu yaklaşımlarda bilginin artmasıyla oluşan karmaşıklığın üstesinden gelebilmek için, sistemi diyagramların oluşturduğu katmanlar aracılığıyla haritalamak önemli yöntemlerden biri olarak görülmektedir. Haritalama yöntemi, günümüz mimari tasarım ortamında üretken bir tasarım yaklaşımı olarak karmaşık yapının ortaya çıkarılmasının yanında yapının kontrol edilmesini de sağlayabilir.

In architectural practice, approaches that consider the concept of space as independent from its subject and treat it as a static, unchangeable and objective phenomenon, leave the place to the approaches where the place is addressed together with the senses and experiences of the subject and where space is called a dynamic concept. The aim of the research is to explain the transformation between these two basic approaches and to explore the effects of new approaches on the design process. In today's architectural environment, everything that can generate information such as human and vehicle movements, topography, climatic factors, densities, programs and functions are recorded and transformed in the process of design. In the beginning, only the architectural facts that produce simple solutions to the needs are in a transformation with the Neolithic Revolution, the Industrial Revolution and the industrialization process. The architectural design environment in the age of information and communication is redefined with different concepts thanks to the opportunities offered by the digital environment. New design methods are classified in a variety of ways such as non-Euclidean geometries, parametric approaches. In order to overcome the complexity resulting from the increase in knowledge in all these approaches, mapping the system through the layers formed by the diagrams is seen as one of the important methods. The mapping method can provide the control of the structure as well as the creation of a complex structure as a productive design approach in today's architectural design environment.