Bazı makrofungus türlerine ait misellerin kültürel ve ekolojik özelliklerinin belirlenmesi

Abstract

Bu tez önerisi ile ülkemize ait biyolojik kaynaklar arasında yer alan bazı makrofungusların kültürel ve ekolojik özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma materyali olarak Üniversitemiz Biyoloji Bölümü'nde muhafaza edilen makrofungus misel koleksiyonunda yer alan beş farklı türe ait [Agaricus bresadolanus Bohus; Armillaria mellea P. Kumm.; Fomes fomentarius (L.) Fr.; Inocybe catalaunica Singer; Postia stiptica (Pers.) Jülich] miseller kullanılmıştır. Çalışmamız süresince miseller farklı sıcaklık, pH, karbon kaynağı, tuzluluk ve besiyeri miktarı gibi değişkenler karşısında gelişim düzeyleri açısından incelenmiştir. Misellerin türe göre değişmekle birlikte; optimum sıcaklık olarak 20, 25 ve 300C'de, asidite olarak 5,0; 5,5 ve 6,0 pH'da, karbon kaynağı olarak glikoz, früktoz, galaktoz ve sükroz içeren ortamda, tuzluluk olarak % 1 tuz konsantrasyonunda ve 20 ml besiyeri içeren Petri kaplarında en iyi gelişimleri gösterdikleri belirlenmiştir. Çalışmamızın devamında adı geçen makrofungus miselleri bir mikrofungus olan Aspergillus flavus ile aynı Petri kabına aşılanmış ve organizmaların karşılıklı etkileşimleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Denemeler sonucunda normalde hızlı gelişim göstererek Petri kaplarını tamamen dolduran makrofungus misellerinin A. flavus ile karşılaşınca gelişimlerini devam ettiremedikleri görülmüştür. Bu durum da doğada fungusların toprakta veya diğer yaşam ortamlarında bir arada nasıl davrandıklarının anlaşılması açısından oldukça faydalı bulunmuştur.Bu tez önerisi ile ülkemize ait biyolojik kaynaklar arasında yer alan bazı makrofungusların kültürel ve ekolojik özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma materyali olarak Üniversitemiz Biyoloji Bölümü'nde muhafaza edilen makrofungus misel koleksiyonunda yer alan beş farklı türe ait [Agaricus bresadolanus Bohus; Armillaria mellea P. Kumm.; Fomes fomentarius (L.) Fr.; Inocybe catalaunica Singer; Postia stiptica (Pers.) Jülich] miseller kullanılmıştır. Çalışmamız süresince miseller farklı sıcaklık, pH, karbon kaynağı, tuzluluk ve besiyeri miktarı gibi değişkenler karşısında gelişim düzeyleri açısından incelenmiştir. Misellerin türe göre değişmekle birlikte; optimum sıcaklık olarak 20, 25 ve 300C'de, asidite olarak 5,0; 5,5 ve 6,0 pH'da, karbon kaynağı olarak glikoz, früktoz, galaktoz ve sükroz içeren ortamda, tuzluluk olarak % 1 tuz konsantrasyonunda ve 20 ml besiyeri içeren Petri kaplarında en iyi gelişimleri gösterdikleri belirlenmiştir. Çalışmamızın devamında adı geçen makrofungus miselleri bir mikrofungus olan Aspergillus flavus ile aynı Petri kabına aşılanmış ve organizmaların karşılıklı etkileşimleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Denemeler sonucunda normalde hızlı gelişim göstererek Petri kaplarını tamamen dolduran makrofungus misellerinin A. flavus ile karşılaşınca gelişimlerini devam ettiremedikleri görülmüştür. Bu durum da doğada fungusların toprakta veya diğer yaşam ortamlarında bir arada nasıl davrandıklarının anlaşılması açısından oldukça faydalı bulunmuştur.

With this thesis proposal, it has been tried to determine the cultural and ecological characteristics of some macrofungi which are among the biological resources of our country. The study material consists of five different species in the collection of macrofungi mycelia kept in the Department of Biology [Agaricus bresadolanus Bohus; Armillaria mellea P. Kumm .; Fomes fomentarius (L.) Fr .; Inocybe catalaunica Singer; Postia stiptica (Pers. Jülich)] were used. During our study, the mycelia were examined in terms of their different levels of temperature, pH, carbon source, salinity and the amount of the medium. Although the mycelia vary according to type; at optimum temperature as 20, 25 and 300C; At 5,5 and 6,0 pH, it was determined that they showed the best development in Petri dishes containing 1% salt concentration and 20 ml in saline medium in glucose, fructose, galactose and sucrose as carbon source.The macrofungi mycelia mentioned in our study were inoculated into the same Petri dish as a microfungus, Aspergillus flavus, and the interaction of organisms was tried to be understood. As a result of the trials, it was observed that macrofungi mycelia which fill the Petri dishes completely by developing rapidly, could not continue their development when they encountered A. flavus. This situation was found useful in understanding how fungus behave together in soil or other living environments in nature.