Biocontrol of Trichoderma spp. and Saccharomyces cerevisiae against Fusarium oxysporum f.sp. Lycopersici in tomato

Abstract

Bu çalışmada biyolojik mücadele elemanları Trichoderma spp. ve kuru maya Saccharomyces cerevisiae' nın tek ve kombinasyonlarının domates bitkisinin gelişim parametrelerine ve Fusarium solgunluğu hastalığına etkileri araştırılmıştır. In vivoda biyokontrol elemanları tohum kaplama ve toprak uygulaması olarak iki farklı şekilde denenmiştir. In vitro sonuçlarına göre Trichoderma virens patojenin misel gelişimini önemli oranda engellemiştir. Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici' yi sırasıyla T. virens % 44.60, T. asperellum % 21.77 ve T. harzianum % 19.03 oranında engellemiştir. In vivoda bütün Trichoderma türleri ve maya patojenin domates bitkilerindeki hastalık şiddetinde azalmaya neden olmuşlardır. Tohum kaplama yönteminde T. virens uygulanan bitkilerde patojenin oluşturduğu hastalık şiddeti değeri en düşük (% 10.22) bulunurken T. asperellum (% 53.33) en yüksek değeri vermiştir. Trichoderma türlerinin birlikte kullanıldığı toprak uygulamasında ise patojenin engellendiği belirlenmiştir. Toprak uygulamasında diğerlerine göre T. asperellum en yüksek hastalık şiddetine (% 25) sebep olmuştur. Ayrıca, en iyi sonuç toprak muamelesinde S. cerevisiae' nin Trichoderma türleri ile birlikte uygulandığında görülmüştür. In vivo ve in vitro sonuçlara göre T. virens F. oxysporum' a en etkili antagonist olarak belirlenmiştir. Ayrıca bu çalışma ile T. harzianum, T. virens ve T. asperellum' un domateslerde patojeni kontrol edebildiği belirlenmiştir ve bu türler ile biyolojik mücadele uygulanabilir bir hastalık kontrol yaklaşımı olarak düşünülebilir.Anahtar kelimeler: Biyolojik kontrol, Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici, Saccharomyces cerevisiae, Domates, Trichoderma spp.

This study discussed the effectiveness of the Trichoderma species and dry yeast Saccharomyces cerevisiae in promoting tomato growth and managing Fusarium wilt disease, and evaluated conditions in vitro and in vivo, with two methods (seed coating and soil treatment). In vitro, the results indicated that Trichoderma virens significantly inhibited the pathogen's mycelial development. Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici mycelium inhibition was more effective compared to T. harzianum (19.03 %), T. asperellum (21.77 %) and T. virens (44.60 %). In vivo, all species of Trichoderma and yeast also inhibited the development of Fusarium in tomato planting pots as indicated by a reduction in the severity of the disease. T. virens had the lowest disease severity in seed coating (10.22 %), but the highest was T. asperellum (53.33 %). However, the application of S. cerevisiae with Trichoderma mixture of the highest severity of the disease was found with S. cerevisiae and T. harzianum (58.33 %). According to the experimental results, soil treatment with the Trichoderma species together did not give the disease any severity (0), though; T. asperellum had the highest disease severity (25 %). Furthermore, the best result was the application of S. cerevisiae with Trichoderma species in soil treatment and had no disease. From the present in vitro and in vivo comparative studies, it is evident that T. virens was the most efficient antagonist of the species Trichoderma to F. oxysporum. Furthermore, T. harzianum, T. asperellum, and T. virens are capable of controlling pathogen attacks in tomatoes and can be considered an applicable disease control approach.Keywords: Biological control, Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici, Saccharomyces cerevisiae, Tomato, Trichoderma spp.