İmidazo(1,2-a)piridin türevlerinin sentezi, karakterizasyonu ve DNA etkileşimlerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada imidazo[1,2-a]pirirdinil-8benzimidazol (1) ve 2,2'-bis(imidazo[1,2-a]piridin-8-yl)-3H,3'H-5,5'-bibenzo[d]imidazol (2) ligantlarının sentezi, karakterizasyonu ve DNA etkileşimleri üzerinde çalışılmıştır. Elde edilen ligantların karakterizasyonu FT-IR, 1H-NMR, 13C-NMR, ESI-MS analiz yöntemleriyle gerçekleştirilmiştir. Bileşiklerin DNA etkileşimleri UV-Vis titrasyonu, floresans, viskozimetri, erime noktası değişimi ve agaroz jel elektroforezi metotlarıyla çalışılmıştır. UV-Vis titrasyonu sonuçlarına göre her iki bileşiğin da DNA'ya oyuk bağlayıcı olarak bağlandığını göstermektedir. Bağlanma sabitleri sırasıyla 3,5×104 M-1 ve 1,5×105'M-1'dır. Yapılan viskozimetri ve erime noktası değişimi çalışmaları da bu sonucu desteklemektedir. Floresans çalışmalarına göre bileşiklerin zayıf oyuk bağlayıcı oldukları tespit edildi ve L2'nin minör oyuktan Hoechst-33258 boyasına göre daha zayıf bağlandığı görülmüştür. Elektroforez çalışmalarında her iki bileşik de ortamda hiçbir aktivatör yokken DNA üzerinde herhangi bir kırılma gerçekleştirememiştir. Ancak L2 bileşiği yüksek konsantrosyonda DNA'nın eksi yükünü nötralize ederek jel üzerinde DNA'nın çökmesine neden olmuştur. Peroksit varlığında ise L2 L1'den daha yüksek DNAz aktivitesine sahiptir.

In this work, imidazo(1,2-a)pyridinyl-8-benzimidazole and 2,2'-bis(imidazo[1,2-a]pyridin-8-yl)-3H,3'H-5,5'-bibenzo[d]imidazole synthesis, characterization and DNA interactions of ligands were studied. The ligand The characterization of the obtained ligands was carried out by FT-IR, 1H-NMR, 13C-NMR, ESI-MS analysis methods. DNA interactions of the complexes were studied by UV-Vis titration, fluorescence, viscosimetry, melting point change and agarose gel electrophoresis methods. UV-Vis titration results show that both compounds bind to DNA as groove binders. The binding constants are 3.5 × 104 M-1 and 1.5 × 105 M-1, respectively. Viscosity and melting point studies also support this result. According to the fluorescence studies, the compounds were found to be weak groove binders and L2 binds weaker than the Hoechst-33258 dye from the minor groove. In electrophoresis studies, both compounds failed to perform any breaks on DNA while no activators were present in the medium. However, the L2 compound neutralized the negative charge of DNA in high concentration and caused DNA to collapse on the gel. In the presence of peroxide, L2 has a higher DNAse activity than L1.