Claude Debussy`nin piyano etüdlerinin incelenmesi

Abstract

Claude Achille Debussy (22 Ağustos 1862- 25 Mart 1918), 19. yüzyılda Fransa'da ortaya çıkan Empresyonizm ve Sembolizm akımlarının estetik kaygılarını müziğe taşıyan en önemli bestecilerdendir. Müzikte Romantik Dönem'den beri süregelen Alman üslubunun Avrupa'daki egemenliğine karşın, Debussy Fransız müziğinin özgünlüğüne kavuşması adına yeni arayışlar içinde olmuştur. Eserlerinin yapı ve armonik dili bakımından kabul görmüş kurallardan ayrıştığı henüz öğrencilik yıllarında görülmektedir. Sembolist şiir ve empresyonist resimlere olan düşkünlüğü, Uzak Doğu müziğiyle tanışması müzik dilini şekillendirmesinde etkili olmuştur. Armonik yapıda kullandığı modlar, diziler, işlevlerinden bağımsız oluşturduğu tını kümeleri ve polifonik yapılar müzik dilinin ayırt edici özelliklerindendir. Debussy'nin bestecilik hayatının merkezinde piyano yer almaktadır. Debussy piyano yazısında virtüöziteden çok atmosfere önem vermiş; dolayısıyla tını ve renk üzerinde çaba harcamıştır. Piyano yazısı hayatının son yıllarında tamamen olgunluğa erişmiş ve doruk noktasına ulaşmıştır. Bu çalışmada Debussy'nin bestecilik hayatının son döneminde yazdığı 12 piyano etüdündeki armonik yapı, ritim, melodi, tını ve renk kümeleri incelenmiştir. Tını ve renk zenginliğinin yanında son derece virtüözite gerektiren bu etütler, etüt janrının geleneklerinden sıyrılıp farklı bir noktaya ulaşmıştır.

Claude Achille Debussy (August 22, 1862 - March 25, 1918), is one of the greatest composers who reflected the aesthetic concerns of Impressionism and Symbolism, arosed in 19th century France, to music. Against the domination of German style in music which had impact in Europe since the romantic era, Debussy was in search of novelty in order to attain the authenticity of French music. The fact that his works had been dissociated from accepted rules in terms of structure and harmonic language had been clearly observed since his school days. His interest in symbolist poetry and impressionist paintings and his acquaintance with far eastern music had an impact on formalizing his musical language. Modes and scales he used in harmonic structure, timbre sets he had been created independent from their functions and, polyphonic structures are distinctive features of his musical language. His piano works dominated most part of his career as a composer. Debussy, in his musical language, emphasized the atmosphere more than virtuosity, hence; he made much effort on timbre and tincture. His musical language grew to maturity and reached to top later of his life. In this study, Debussy's `Douze Études` for piano, which he composed during the last years of his musical career, will be analyzed in terms of harmonic structure, rhythm, melody, timbre and tincture sets. Along with the richness of timbre and tincture; these etudes, which require virtuosity, stand out of the tradition of etude genre and reach to a different point.